Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бульката́ць, ‑коча; незак.
1. Бурліць, бурна кіпець (пра вадкасць). Кіпіць, булькоча вада, старанна варочаючы скрылікі бульбы.Брыль.Стала ціха, ціха, і ў гэтую цішыню велічна, як з нябыту ў вечнасць, ліўся, шумеў, булькатаў горны паток.Быкаў.
2.безас. Ствараць глухія перарывістым гукі пры захворванні горла, грудзей. У горле чалавека нешта булькатала, і пры кожным выбуху ён капаў тварам зямлю.Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
БАКАЛЫКТА́Г, Марка Пола хрыбет,
горны хрыбет на У Куньлуня, у Кітаі. Даўж. каля 350 км. Выш. да 6300 м. Слаба расчлянёны, схілы ўкрыты абломкавым матэрыялам. Складзены пераважна з гранітаў і метамарфічных парод. У высакагор’ях — халодныя пустыні і ледавікі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
туры́змм.
1. Tourísmus [tu-] m -;
міжнаро́дны туры́зм internationáler Tourísmus;
2. (відспорту) Tourístik [tu-] f -; (пешаходны) Wándersport m -(e)s; (горны) Bérgsteigen n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
рубе́ж, -бяжа́м., в разн. знач. рубе́ж;
го́рны р. — го́рный рубе́ж;
у яго́ жыцці́ наме́ціўся но́вы р. — в его́ жи́зни наме́тился но́вый рубе́ж;
○ агнявы́ р. — огнево́й рубе́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
turystyka
ж. турызм;
turystyka górska — горны турызм;
turystyka piesza — пешы турызм;
turystyka rowerowa — веласіпедны турызм
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
азакеры́т
(ад гр. ozo = пахну + keros = воск)
мінерал групы нафтавых бітумаў белага, жоўтага, бурага або зялёнага колеру; выкарыстоўваецца ў радыё-, электратэхніцы, парфумернай і лакафарбавай прамысловасці, медыцыне; горны воск.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
масі́ў
(фр. massif = цяжкавагавы, ад лац. massa = глыба, камяк)
1) горнае ўзвышша аднароднай геалагічнай будовы (горны м.);
2) шырокая прастора, аднастайная па якіх-н. прыметах (напр. лясны м.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
масі́ўм. Massív n -s, -e;
го́рны масі́ўгеагр. Gebírgsmassiv n, Gebírgsstock m -(e)s, -stöcke;
масі́ў зве́стаккамп. Dátenfeld n -(e)s, -er
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
АРХА́Р, горны баран,
аргалі, аркар, качкар (Ovis ammon),
млекакормячая жывёла роду горных бараноў атр. парнакапытных. Каля 25 падвідаў. Пашыраны на а-вах Міжземнага м., у Пярэдняй, Сярэдняй, Цэнтр., Паўн.-Усх. і часткова Паўн. Азіі. Жыве статкамі на спадзістых схілах і высокіх горных плато.
Даўж. цела 1,1—2 м, выш. ў карку 0,65—1,25 м, маса ад 25 да 230 кг. Рогі масіўныя, выгнутыя, даўж. да 1,9 м, масай да 30 кг. Корміцца травой. Ягняты (1—2) нараджаюцца вясной. Каштоўная прамысл. жывёла, здабываецца дзеля мяса і скуры. Выкарыстоўваецца для гібрыдызацыі са свойскімі пародамі авечак (выведзены танкарунныя пароды — горны мерынос і архарамерынос). Ахоўваецца.