węgierka
ж.
1. (гусарская куртка) венгерка;
2. (гатунак) венгерская сліва; венгерка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
арнау́тка
(укр. арнаутка, ад тур. arnaut = албанец)
гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Памара́нча ’апельсін’, памаранчо́ўка ’гатунак грушы’ (Сцяшк. Сл.). З польск. pomarańcza, pomarańczówka ’тс’. Этымалогію гл. памяранец.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рэ́пчаты ’па форме падобны на рэпу’ (ТСБМ), рэпчатка ’гатунак цыбулі’ (Мат. Гом.). Гл. рэпа 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тэ́льманка гатунак бульбы (ПСл, Мат. Гом.). Відаць, ад уласнага імя Тэ́льман (нямецкі камуніст, забіты нацыстамі).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
акаві́та, ‑ы, М ‑віце, ж.
Уст.
1. Гарэлка, настоеная на карэннях. // Лепшы гатунак гарэлкі. — Набяру я мёду, налію ў карыта, падлію гарэлкі — будзе акавіта. Дубоўка.
2. перан. Паэт. Казачнае пітво, якое дае маладосць і прыгажосць; жыватворчы напітак. Вячорная цьмянасць твая, Красавік, Мой дух акавітаю паіць. Глебка.
[З лац. aqua vitae — вада жыцця.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Арнау́тка ’гатунак пшаніцы, Triticum durum’. Рус. арнау́тка, укр. арнау́тка, арнаву́тка ’тс’, польск. arnautka ’тс’, ’грэчка’, рус. grâu arnăút ’тс’, тур. arnaut darisi ’гатунак проса’. Беларускае з рускай; у рускай з турэцкай ці ўкраінскай (< малд. < тур. — Краўчук, ВЯ, 1968, 4, 122 па Раговічу (1873)). Першаснае значэнне слова арнаут ’албанец’ (< тур. arna(v)ut < грэч. ἀρναβίτης < ἀρβανίτης), адкуль ’албанскі гатунак збожжа’. У рускіх гаворках захоўваецца і арнау́т ’басурман’. У Мінску (канец 1960‑х гадоў) нейкі час бытавала назва хлеба арнау́т (кіеўскі арнаут) < укр. арнаут. Фасмер, 1, 88.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ме́мка ’варшаўка — гатунак бульбы’ (Янк. 1). Відаць, з немка < польск. niemka, параўн. польск. прудн. mʼymʼec ’немец’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
description [dɪˈskrɪpʃn] n.
1. апіса́нне
2. род; сорт, гату́нак;
goods of every description разнаста́йныя тава́ры
♦
answer/fit a description of smb./smth. адпавяда́ць апіса́нню каго́-н./чаго́-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ко́лер ’афарбоўка’ (ТСБМ, Нас., Сержп. Пр.), ’гатунак, смак’ (Бяльк.). Запазычанне з лац. color ’тс’ (ЕСУМ, 2, 513).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)