пралічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.
Памыліцца ў меркаваннях, падліках. [Старыковіч:] — Стог — пад неба, а сена ў ім па вазе не шмат. Пралічыліся, выходзіць. Асіпенка. Толькі .. [Сенька] пралічыўся — лазняк тут рос вузкай паласой, і не паспеў злодзей прабегчы і метраў з дваццаць, як выскачыў на адкрытае месца. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эмпіры́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да эмпірызму (у 1 знач.). Эмпірычная філасофія.
2. Кніжн. Заснаваны на эмпірыі; вопытны. У многіх выпадках .. [педагагічная думка] пачала выходзіць за рамкі эмпірычнага фіксавання перадавой практыкі настаўнікаў і пачала пераходзіць да навуковага абагульнення. «Полымя». // Рэальны, які аб’ектыўна існуе. Эмпірычны свет.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
áusschiffen
1.
vt выса́джваць [выгружа́ць] з карабля́
2.
vi выхо́дзіць у мо́ра (на караблі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
fólglich
1.
cj зна́чыць, выхо́дзіць, такі́м чы́нам
2.
adv у дале́йшым, надале́й, пасля́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Affékt
m -(e)s, -e (мо́цнае) хвалява́нне, афе́кт
in ~ geráten* — выхо́дзіць з сябе́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Háltestelle
f -, -n прыпы́нак, ста́нцыя
an der nächsten ~ áussteigen* — выхо́дзіць на насту́пным прыпы́нку
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Héirat
f -, -en шлюб, жані́цьба; заму́(жа)ства
éine ~ schlíeßen* — жані́цца, выхо́дзіць за́муж
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
отправля́тьсяI несов.
1. адпраўля́цца; (уходить) адыхо́дзіць, ісці́; (уезжать) ад’язджа́ць, е́хаць;
2. перен. (исходить из чего-л.) зыхо́дзіць, выхо́дзіць (з чаго-небудзь);
3. страд. адпраўля́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
wychodzić
wychodz|ić
незак.
1. выходзіць;
~ić na przechadzkę — выходзіць на прагулку (на шпацыр);
okna ~ą na ulicę — вокны выходзяць на вуліцу;
~ić z wprawy — страціць спрыт (навыкі); развучыцца;
2. разм. выпадаць;
włosy mu ~ą — у яго выпадаюць валасы;
3. карц. хадзіць;
~ić z asa — хадзіць з туза;
~ić na człowieka — выходзіць у людзі;
~ić na swoje разм. заставацца пры сваім;
~i dobrze na czym — атрымліваць прыбытак на чым;
~ić obroną ręką — выходзіць цэлым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вячэ́рні, ‑яя, ‑яе.
1. Які мае адносіны да вечара (у 1 знач.). // Які бывае вечарам. Вячэрняе неба. □ За полем ізноў быў лес, які тануў у вячэрнім змроку. Колас. // Які працуе, дзейнічае, выходзіць вечарам. Вячэрні факультэт. Вячэрняя газета.
2. Прызначаны для вечара (у 2 знач.). Вячэрняя сукенка, прычоска.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)