крышта́лік, ‑а, м.

1. Памянш. да крышталь.

2. Частка вока ў выглядзе дваякавыпуклай празрыстай лінзы, размешчанай за радужнай абалонкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыда́цца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -да́сца; -да́ўся, -дала́ся, -ло́ся; зак.

1. Дадацца, далучыцца да каго-, чаго-н.; перадацца.

Яму прыдалося (безас.) упартасці.

Меркавалі, што хвароба прыдалася дзіцяці ад паганага вока.

2. Здацца, уявіцца.

Мне спачатку прыдалося (безас.), што ён намнога старэйшы.

|| незак. прыдава́цца, -дае́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Pfáuenauge

m -s, -n

1) паўлі́нава во́ка

2) паўлінаво́чка (матылёк)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Hórnhaut

f -, -häute

1) мед. рагава́я абало́нка (вока)

2) мазо́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вакаме́р, ‑у, м.

Вызначэнне памераў, адлегласці або тых ці іншых ліній на вока. // Здольнасць да такога вызначэння. Мець добры вакамер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вала. Валовая скура. // Такі, як у вала. Валовая шыя.

•••

Валовыя вочы гл. вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейтэна́нтаў, ‑ава.

Які належыць лейтэнанту. Не спускаючы вока з лейтэнантавых рук і з усіх вайскоўцаў, .. [дзядзька Мірон] праглядаў не спяшаючыся паперы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пло́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць даваць плады; урадлівасць. Уся гэтая незвычайная [к]вецень і багатая плоднасць зямлі не цешылі вока чалавека. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахамато́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да трахомы. Трахаматозны вірус.

2. Хворы трахомай. Трахаматозны хворы. // Пашкоджаны трахомай. Трахаматознае вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Безік ’вока’ (Яўс.). Мабыць, звязана з бізюкі́ ’падслепаватыя вочы’ (Бяльк.). Параўн. рус. дыял. бизо́й ’сляпы’. Гэта апошняе Фасмер (1, 164) лічыць цёмным словам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)