Verbum

анлайнавы слоўнік

фікаміко́зы

(ад гр. phykos = водарасць + мікоз)

хваробы жывёл і чалавека, якія выклікаюцца грыбамі парадку мукаральных; на Беларусі найбольш хварэюць буйная рагатая жывёла, свінні, авечкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

shingle

[ˈʃɪŋgəl]

1) го́нта, дра́нка f.

2) informal мала́я шы́льда

v.t.

крыць го́нтамі, дра́нкай (дах)

•

- hang out one’s shingle

[ˈʃɪŋgəl]

1) га́лька f., буйна́я жарства́

2) пляж або́ ме́сца, пакры́тае га́лькай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эстэменазу́х

(ад гр. estemmenos = венцаносны + suchos = кракадзіл)

буйная раслінаедная пазваночная жывёліна пермскага перыяду (гл. палеазой), якая адносілася да дынацэфалаў і мела чэрап з касцявымі вырастамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

coarse

[kɔrs]

adj.

1) буйны́

coarse salt — буйна́я соль

coarse sand — буйны́ пясо́к

2) грубы́, неапрацава́ны

coarse cloth — грубо́е палатно́

3) про́сты; благо́га гату́нку

4) недаліка́тны, грубы́, прыміты́ўны, вульга́рны

coarse manners — грубы́я мане́ры

coarse features — недаліка́тныя ры́сы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

тапі́р

(тупі-гуарані tapira)

буйная няпарнакапытная млекакормячая жывёла трапічных лясоў Паўд.-Усх. Азіі, Цэнтр. і Паўд. Амерыкі з выцягнутымі ў невялікі хобат верхняй губой і носам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аага́мія

(ад аа- + -гамія)

тып палавога працэсу ў жывёл і многіх раслін, пры якім у апладненні ўдзельнічаюць буйная яйцаклетка і дробны сперматазоід або спермій (параўн. гетэрагамія, ізагамія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

айма́к

(манг. ajmak)

1) род, племя ў манголаў і цюркскіх народаў;

2) буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Манголіі;

3) мясцовая назва раёна ў Бураціі і на Алтаі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыно́рніс

(ад гр. deinos = страшны + omis = птушка)

буйная, да трох метраў вышыні, бегаючая птушка, якая жыла ў Новай Зеландыі і была знішчана на працягу двух апошніх стагоддзяў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АРХАЛА́КСІС

(ад грэч. archē пачатак + allaxis змена),

адзін са спосабаў эвалюцыі, пры якім змена першапачатковай закладкі органа адбываецца на ранняй стадыі эмбрыягенезу і мяняе ўвесь далейшы ход яго развіцця. Тэрмін увёў рус. вучоны А.М.Северцаў (1910) у сваёй тэорыі філэмбрыягенезу. Пры архалаксісе адбываецца адносна буйная скачкападобная змена будовы органаў і ўзнікаюць новыя органы, якіх не было ў продкаў. Па тыпе архалаксісу, напр., развіваецца закладка валасоў у зародкаў млекакормячых (інакш, чым плакоідная луска ў рыб або рагавая ў паўзуноў).

т. 1, с. 517

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ААГА́МІЯ

(ад аа... + ...гамія),

тып палавога працэсу (спосаб палавога размнажэння), пры якім зліваюцца розныя па памерах, форме і паводзінах палавыя клеткі (гаметы) і ўтвараецца зігота. Жаночая гамета — буйная, нерухомая (без жгуцікаў) яйцаклетка (яйцо). Мужчынская гамета (сперматазоід) — значна драбнейшая, звычайна рухомая (з 1 або некалькімі жгуцікамі), радзей без жгуцікаў (у некаторых ніжэйшых раслін і некаторых вышэйшых ракаў) або прадстаўлена толькі генератыўным ядром унутры пылковай трубкі (у многіх голанасенных і ўсіх пакрытанасенных). Аагамія ўласціва шматклетачным жывёлам, вышэйшым раслінам і многім ніжэйшым.

т. 1, с. 7

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)