перапра́ва, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераправіць ​2 (у 1 знач.); пераход, пераезд (звычайна цераз раку). З кожным крокам пераправа станавілася ўсё больш небяспечнай. Краўчанка.

2. Месца, дзе перапраўляюцца на другі бераг. Звярнуўшы налева, аўтобус стаў у доўгую чаргу машын каля пераправы. Грахоўскі. // Спецыяльнае збудаванне, прыстасаванне, якое дае магчымасць пераправіцца на другі бераг. Навесці пераправу. Пантонная пераправа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́садзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Сысці на зямлю (з судна, вагона, аўтамашыны і пад.). Высадзіцца з карабля на бераг. Пасажыры высадзіліся з аўтобуса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрыжа́чы, ‑ая, ‑ае.

Які ўздрыгвае, дрыжыць. Дрыжачыя рукі. Дрыжачы голас. Дрыжачае святло. □ Выбраліся на бераг ледзь жывыя, аблепленыя тванню, дрыжачыя ад холаду. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закруглі́цца, ‑круглюся, ‑круглішся, ‑кругліцца; зак.

1. Стаць круглым, закругленым. Бераг возера закругліўся.

2. перан. Разм. Скараціўшы, закончыць (прамову, выказванне і пад.). Прамоўца закругліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нашту́рхаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Штуршкамі прычыніць боль, набіць. Бераг .. [Стэпе] не паверыў, адабраў галлё і яшчэ .. наштурхаў старую кабету. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ву́гар ’высокае месца, бугор’ (Прышч., дыс.). Рус. уго́р ’круты бераг ракі, круча, пакаты пад’ём угору’. Ад у‑ і гара (Фасмер, 4, 146).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раўда́нь, раўдо́нь ’нізкі, роўны і шырокі бераг ракі, абалонь’ (Ласт.). Няясна; магчыма ў выніку перастаноўкі зычных з раўнадзь ’раўніна’. Гл. раўнядзь, роўнядзь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аплы́сці сов., в разн. знач. оплы́ть;

све́чка аплыла́ — свеча́ оплыла́;

твар аплы́ў — лицо́ оплы́ло;

бе́раг аплы́ў — бе́рег оплы́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бар​4

(фр. barre)

падводная пясчаная наносная мель, якая ўтварылася ў моры перад вусцем ракі, а таксама вузкая выцягнутая паўз бераг наносная палоса сушы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паважда́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Важдацца некаторы час. Паваждацца з дзецьмі. □ Стары паваждаўся з хвіліну і выцягнуў на бераг цёмна-залацістую рыбіну. Ляўданскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)