Verbum

калі́ннік, -у, м., зб.

Зараснік каліны.

калі́сьці, прысл.

Некалі ў мінулым, даўней.

К. яны часта сустракаліся.

калі́т, -у, М -ліце, м.

Запаленне тоўстай кішкі.

|| прым. калі́тны, -ая, -ае.

калі́ўе, -я, н., зб.

Калівы (у 1 знач.); сцёблы збожжавых злакаў, траў.

Палеглае к. жыта.

ка́ліўца гл. каліва.

калі́ф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Тое, што і халіф.

◊

Каліф на гадзіну (кніжн., часцей іран.) — пра чалавека, які займеў уладу на кароткі час.

калі́шні, -яя, -яе.

Тое, што і колішні.

калма́ты, -ая, -ае.

1. Пакрыты густымі скудлачанымі валасамі, поўсцю; кудлаты, касматы.

Калматыя бровы.

2. перан. 3 няроўнымі, як бы пашматанымі на кавалкі краямі (пра хмары, клубы пары, туману і пад.).

Калматыя хмары.

|| наз. калма́тасць, -і, ж. (да 1 знач.).

калма́ціцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ціцца; незак.

Станавіцца калматым, кудлаціцца, касмаціцца.

|| зак. пакалма́ціцца, -ціцца, раскалма́ціцца, -ма́чуся, -ма́цішся, -ма́ціцца і (разм.) скалма́ціцца, -ціцца.

калма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны; незак., каго-што.

Рабіць калматым, кудлаціць, касмаціць.

К. воўну.

К. валасы.

|| зак. пакалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны, раскалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны і (разм.) скалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны.