вы́рыс, ‑а, м.

Абрыс, контур. Новае будоўлі вырыс Яго за небакрай вядзе ізноў. Гаўрусёў. Вырысы скал-малахітаў Пакрыты маўклівай тайгой. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акры́ленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць акрыленага. Кідалася ў вочы і яшчэ адна новая рыса ў вобліку Ладуцькі — яго нейкая акрыленасць, упэўненасць. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

але́гра,

1. прысл. Хутка, ажыўлена (пра тэмп выканання музычнага твора).

2. нескл., н. Музычны твор або яго частка ў хуткім тэмпе.

[Іт. allegro — весела.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́мнез, ‑у, м.

Звесткі пра мінулае хворага і гісторыю яго захворвання, сабраныя ўрачом пры апытванні самога хворага і блізкіх яму асоб.

[Ад грэч. anamnēsis — прыпамінанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыце́лы, ‑аў; адз. антыцела, ‑а, н.

Рэчывы, якія ўтвараюцца ў арганізме пры ўвядзенні ў яго чужародных бялкоў, бактэрый і іх ядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кампрэ́сарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кампрэсара, прызначаецца для яго. Кампрэсарнае масла. // Які складаецца з кампрэсараў. Кампрэсарная ўстаноўка. Кампрэсарная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ся, ‑і, м.

Ласкальная назва каня. «Но, но, кося, — падахвочвалі мы яго. — Уставай, даражэнькі. А то так і ногі выцягнеш». Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лакры́ца, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства бабовых, карэнні якой выкарыстоўваюцца ў прамысловасць і медыцыне. // Корань гэтай расліны; парашок, прэпарат з яго.

[Ням. Lakritze ад лац. liquiritia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесаво́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перавозкі лесу (у 2 знач.); які служыць для яго перавозкі. Лесавозны транспарт. Лесавозныя дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магналі́тавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да магналіту. Магналітавыя работы.

2. Які складаецца з магналіту, зроблены з яго. Магналітавая падлога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)