Вызнава́ць (веру) (БРС, Нас.). Да знаць (гл.), як рус. исповедовать да ведати.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вызыча́ць ’пазычаць’ (Нас.). З пазычыць (гл.) шляхам замяшчальнай прэфіксацыі (па‑ на вы‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вынагро́да ’ўзнагарода, кампенсацыя’ (Нас.). Запазычанне з польск. wynagroda ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 60).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гаду́ла ’пустамеля, балбатун’ (Нас.). Запазычанне з польск. gaduła ’тс’ (ад gadać ’гаварыць’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гарбу́ль ’нарост на дрэве або целе’ (Нас.), ’гарбаты чалавек’ (Шатал.). Гл. гарбы́ль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Акрамя́ ’апрача’ (Касп.), акром ’тс’ (Нас.) < рус. окромя ’тс’ (Мартынаў, SlW, 69).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ба́цца напэўна, відаць што, здаецца’ (Нас., Бяльк., Шпіл., Мядзв.). Скарачэнне з ба́чыцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бо́ўкаць гаварыць адрывіста, незразумела’ (Шат.), ’боўтнуць’ (Нас.). Гукапераймальнае, як і ба́ўкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бы́кус ’перарослы’ (Нас.). Жартаўлівае ўтварэнне (паводле лацінскіх слоў на ‑ус) ад бык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бішко́кт ’бісквіты’ (Нас.). Запазычанне з польск. biszkokt ’тс’ (< лац., гл. Брукнер, 28).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)