Бу́кацца ’біцца лбамі’ (Нас., Шат.). Гукапераймальнае. Параўн. бу́кіш, бу́кта.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ванту́рыць ’быць авантурыстам’ (Нас.). Уласнабел. < авантурыць да авантура (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вызвыча́іць ’выйсці з ужытку’ (Нас., Гарэц.). Да звычай (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́лівкі ’памыі’ (Нас.). Да выліваць пры дапамозе суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Галадамі́ра, галадамі́рны ’той, хто мала есць’ (Нас.). Гл. галадамі́рыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гамзі́ць ’уплятаць, есці’ (Нас.), ’рабіць неакуратна’ (Бяльк.). Гл. га́мзаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Гусці́ ’гусці, гудзець’ (БРС), гусць (Нас., Бяльк.). Гл. гудзе́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Два́кроць ’два разы’ (Нас.). Запазычанне з польск. dwakroć ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

За́чы ’завочна’ (Нас.). З *за очи са сцягненнем галосных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Злэўдзіць ’украсці (іран.)’ (Юрч. Сін.). Гл. лэўдзіць ’красці’ (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)