Verbum

падзві́жнік, -а, мн. -і, -аў, м. (высок.).

Чалавек, які прыняў на сябе цяжкую працу або нягоды, пакуты дзеля дасягнення высокай мэты.

П. навукі.

|| прым. падзві́жніцкі, -ая, -ае.

Падзвіжніцкая праца (самаадданая).

му́рза, -ы, Д -у, Т -ам, М -е, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў (разм.).

Мурзаты, з запэцканым тварам, бруднымі рукамі чалавек (часцей пра дзіця).

нагляда́льны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

Н. чалавек.

2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

Н. пункт.

|| наз. нагляда́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

сапёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ваеннаслужачы інжынерных і ваенна-будаўнічых войск; чалавек, які займаецца абясшкоджваннем мін і неразарваных снарадаў.

|| прым. сапёрны, -ая, -ае.

С. батальён.

Сапёрныя работы.

С. інструмент.

сафі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які карыстаецца сафізмамі для доказу сваіх сцвярджэнняў.

|| ж. сафі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. сафісты́чны, -ая, -ае.

бядня́к, бедняка́, мн. беднякі́, бедняко́ў, м.

1. Незаможны, бедны чалавек.

2. Бедны селянін, якога эксплуатавалі багачы (гіст.).

|| ж. бядня́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. бядня́цкі, -ая, -ае.

вар’я́т, -а, М -р’я́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Псіхічна хворы чалавек.

2. Пра таго, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак (лаянк.).

|| ж. вар’я́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

ве́ды, -аў.

1. Сукупнасць звестак, якія раскрываюць аб’ектыўныя заканамернасці жыцця.

Грунтоўныя в.

Свет асвятляецца сонцам, а чалавек — ведамі.

2. Дасведчанасць у якой-н. галіне.

Вучні выявілі добрыя в. ў матэматыцы.

вы́петраць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. Высахшы, страціць свае якасці, колер і пад.

Пад гарачым сонцам і ветрам выпетрала трава.

2. Зрабіцца худым, сухім (перан., разм.).

Во выпетраў чалавек.

прафесіяна́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца чым-н. як прафесіяй (у адрозненне ад аматара).

Аўтамабіліст-п.

Фатограф-п.

|| ж. прафесіяна́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак.