задушэ́ўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць задушэўнага. Паэтычны талент Паўлюка Труса вызначаецца глыбокай лірычнай задушэўнасцю і шчырасцю. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закасне́ласць, ‑і, ж.
Уласцівасць закаснелага. Ламаліся спрадвечныя асновы вясковай закаснеласці, ішоў перамер і абрэзка зямлі. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ганарлі́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць ганарлівага (у 2 знач.). Як змяніўся.. [Данік]!.. Знікла наіўная дзіцячая самазадаволенасць, ганарлівасць. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гру́знасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан грузнага. Аднак, нягледзячы на сваю грузнасць, .. [Андрэй Данілавіч] вельмі быў рухавы. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блакі́тнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць блакітнага. Якое шкло! Такое празрыстае, з ледзь-ледзь прыкметнай блакітнасцю! М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
асалаве́ласць, ‑і, ж.
Уласцівасць асалавелага. Зноў знікла асалавеласць, з явілася яшчэ большая натхнёнасць, чым раней. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
афіцы́йнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць афіцыйнага. У Любачкі адразу знікла.. афіцыйнасць, якую яна напусціла на сябе. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
барво́васць, ‑і, ж.
Уласцівасць барвовага; барвовае адценне. Крамлёўскіх зор агністая барвовасць Усю зямную абдымае шыр. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́тачанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць вытачанага. Бровы надавалі верхняй палове твару выгляд цвёрдай вытачанасці з каменя. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адчува́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць адчувальнага. Адчувальнасць скуры. Адчувальнасць фотаплёнкі. Адчувальнасць сейсмографа. // перан. Выразнасць, яскравасць. Адчувальнасць вобраза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)