Verbum

нетрыва́ласць, ‑і, ж.

Уласцівасць нетрывалага. Рэвалюцыя зламала стары лад жыцця, паказала яго нетрываласць. Адамовіч.

пабла́жлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць паблажлівага. Адносіцца з паблажлівасцю. □ Пацяроб усміхнуўся з велікадушнай паблажлівасцю. Зарэцкі.

павуча́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць павучальнага. Нарэшце Ладымер пачаў надаваць сваёй гаворцы тон павучальнасці. Чорны.

палемі́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць палемічнага. Вострая палемічнасць ляжыць у аснове верша [М. Танка] «З хронікі». Рагойша.

слаі́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць слаістага; слаістая будова чаго‑н. Слаістасць горных парод. Слаістасць воблакаў.

сле́пкасць, ‑і, ж.

Абл. Уласцівасць слепкага; асляпляльнасць. Неба — напружанае, бясконцае — трымціць пякельнай слепкасцю. Скрыган.

тэхні́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і якасць тэхнічнага (у 7 знач.). Тэхнічнасць гульні футбольнай каманды.

угну́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць угнутага.

2. Тое, што і увагнутасць (у 2 знач.).

уго́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць угодлівага; ліслівасць. Руды твар Сяміздрава выказваў угодлівасць і ціхмянасць. Шчарбатаў.

узвы́шанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць узвышанага (у 3 знач.). Узвышанасць ідэй. Узвышанасць пачуццяў. Паэтычная ўзвышанасць.