дату́ль прысл, разм
1. (да таго месца) bis dahín; bis dorthín;
2. (да таго часу) bis zu der Zeit; bis dahín; so lánge
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ко́тлішча н (сяліба, месца жыхарства) Gehöft n -(e)s, -e; Nest n -es, -er; Wóhnsitz m -e, -e, Wóhnort m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
мо́гільнік м
1. археал Grábstätte f -, -n; Gräberfeld n -(e)s, -er;
2. спец (месца захавання радыеактыўных прадуктаў і пад.) Éndlager n -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
зімо́ўка ж
1. (дзеянне) Überwínterung f -, Überwíntern n -s;
2. (месца) Wínterlager n -s, -; Wínterhütte f -, -n; Überwínterungsstation f -, -en, Polárstation f (станцыя)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
саста́віць, састаўля́ць
1. (у адно месца) zusámmenstellen vt, zusámmensetzen vt;
2. (атрымаць што-н цэлае; утварыць) bílden vt; míschen vt, míxen vt (змяшаць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
басе́йн
(фр. bassin)
1) штучны вадаём;
2) тэрыторыя, якая ахоплівае мора, возера, раку разам з прытокамі;
3) месца залягання горных парод (напр. Данецкі вугальны б.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гастралёр
(ад ням. Gastrolle = гастролі)
1) артыст, які прыехаў на гастролі;
2) перан. чалавек, які часта мяняе месца работы.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ло́жа
(фр. loge)
1) месца ў тэатральнай зале вышэй за партэр, аддзеленае для некалькіх асоб;
2) аддзяленне масонскай арганізацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
эксгума́цыя
(п.-лац. exhumatio, ад лац. ех = з + humus = зямля)
даставанне трупа з месца пахавання для судова-медыцынскага даследавання.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
Ты́рла ‘месца на пашы, дзе стаіць жывёла (авечкі, каровы, коні) у час гарачыні або ноччу’ (ТСБМ), ‘месца збору і адпачынку касцоў’ (Ян.), тырло ‘месца, дзе ў поўдзень дояць кароў’ (П. Місько). Параўн. укр. ти́рло, те́рло, ти́рво ‘месца на пашы для збору жывёлы’, ‘такавішча’, рус. ты́рло ‘агароджанае месца, стойла для скаціны’. Паводле Фасмера (4, 132) і ЕСУМ (5, 572), запазычанне з рум. tîrlă ‘загон для авечак’, якое ўзыходзіць да серб. тр́ло ‘зімовае памяшканне для жывёлы’, дыял. трла̀ ‘тс’, харв. tŕlo ‘тс’, балг. тъ́рло, макед. трло ‘летні загон для авечак’, генетычна звязаных з прасл. tьr̥ti ‘церці’ > це́рці (гл.); мяркуемая зыходная форма *tьrdlo (Куркіна, Этимология–1976, 30). Сюды далучаюць таксама формы аналагічнага паходжання са значэннем ‘нераст, нерасцілішча’, ‘цёрла, церніца’ і інш., што ўзводзяць да прасл. *tŕ̥dlo (Борысь, 627) або да прасл. *tŕ̥lo, параўн. ст.-слав. тръло (ESJSt, 16, 991).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)