Verbum

мянта́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Наждачная лапатка¹, якой востраць косы.

2. перан. Пра таго, хто многа і без толку гаворыць (разм.).

мяце́жны, -ая, -ае.

1. Які мае непасрэдныя адносіны да мяцяжу, заклікае да яго.

Мяцежныя прамовы.

2. перан. Трывожны, неспакойны, бурны.

М. характар.

|| наз. мяце́жнасць, -і, ж.

надзьму́ты, -ая, -ае.

1. Важны, ганарысты, поўны пыхі.

Ён заўсёды нейкі н.

2. перан. Пакрыўджаны, незадаволены, сярдзіты, які выражае крыўду.

Н. выгляд.

|| наз. надзьму́тасць, -і, ж.

нано́сны, -ая, -ае.

1. Нанесены ветрам, цячэннем.

Н. пясок.

2. перан. Выпадковы, не ўласцівы каму-н. (разм.).

Наносныя матывы ў паэзіі.

Пазбавіцца ад усяго наноснага (наз.).

насме́рць, прысл.

1. Так, што надыходзіць смерць, да смерці.

Раніць н.

2. Не шкадуючы жыцця, да канца.

Стаяць н.

3. перан. Вельмі моцна (разм.).

Перапалохацца н.

жаўтаро́ты, -ая, -ае.

1. Пра птушанят: з жаўцізной ля дзюбы.

Ж. шпак.

2. перан. Зусім малады, нявопытны.

Ж. хлапчук.

|| наз. жаўтаро́тасць, -і, ж. (да 2 знач.).

завіру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х, ж.

1. Мяцеліца, завея.

Узнялася з.

2. перан. Неспакой, сумятня, бязладзіца (разм.).

Ваенная з.

|| прым. завіру́шны, -ая, -ае.

загні́сціся, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́цца; зак.

Пачаць гнісці; падгніць.

Капуста загнілася.

|| незак. загніва́цца, -а́ецца.

|| наз. загніва́нне, -я, н.

Маральнае з. (перан.: разлажэнне, заняпад).

закі́снуць, -ну, -неш, -не; закі́с, -сла; -ні; зак.

Стаць кіслым.

Цеста закісла.

З. у адзіноце (перан.; разм.).

|| незак. закіса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. закіса́нне, -я, н.

захлыну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Задыхнуцца ад вады.

З. ў час купання.

2. перан. Перастаць дзейнічаць.

Кулямёт захлынуўся.

Атака праціўніка захлынулася.