пастаўля́ць камерц. líefern vt, ánliefern vt;

пастаўля́ць тава́ры каму-н. an j-n [j-m] Wáren líefern, j-n mit Wáren belíefern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

аду́рваць, адуры́ць (надакучыць каму-н.) belästigen vt (чым-н. mit D); lästig fállen* (каго-н. D); j-m in den Óhren líegen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ана́фема ж. царк. Bánnfluch m -(e)s, -flüche, Kírchenbann m -(e)s, -e;

абвяшча́ць ана́фему den Kírchenbann verhängen (каму-н. über A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

завінава́ціцца verschúldet sein, in Schúlden geráten*;

завінава́ціцца каму-н. bei j-m verschúldet sein; bei j-m in der Kréide stéhen* (разм.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заміна́ць stören vt; j-m im Wég(e) sein (стаяць каму-н. на шляху);

ён мне (не) заміна́е er stört mich (nicht)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

испо́ртить сов.

1. сапсава́ць; папсава́ць; пашко́дзіць;

2. (оказать плохое влияние) сапсава́ць, папсава́ць; (погубить, исковеркать жизнь и т. п.) зняве́чыць;

◊

испо́ртить мно́го кро́ви (кому) сапсава́ць шмат крыві́ (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утере́ть сов. уце́рці, вы́церці, абце́рці;

утере́ть слёзы уце́рці (вы́церці) слёзы;

утере́ть лицо́ уце́рці (вы́церці, абце́рці) твар;

утере́ть пот уце́рці (абце́рці) пот;

◊

утере́ть нос (кому) уце́рці нос (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

öffnen

vt адчыня́ць, адкрыва́ць, раскрыва́ць, адкарко́ўваць

j-m die Áugen ~ — адкры́ць каму́-н. і́сціну [пра́ўду] (на што-н.)

j-m sein Herz ~ — разм. адве́сці душу́ (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гы́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Адрывіста і пагрозна вурчаць (звычайна пра сабак). Джэк адным скокам дагнаў.. [камень] і гыркаў, ляскаючы зубамі. Крапіва.

2. Разм. Груба і зласліва гаварыць, адказваць каму‑н.; пакрыкваць. Здаецца, што хлопцы злыя і раздражнёныя: гыркаюць адзін на аднаго, кашляюць, чхаюць, шморгаюць насамі. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўжні́к, ‑а, м.

Той, хто ўзяў у доўг, пазычыў. Адны плацілі акуратна, другія цягнулі бог ведае колькі, і мы не маглі пазбавіцца ад даўжнікоў ці, як у нас кажуць, дэбітораў. Скрыган. // перан. Той, хто абавязак каму‑н. за што‑н. Узнагароджаны чалавек — вечны даўжнік дзяржавы. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)