напрыклада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Прылажыць, прыкласці да чаго‑н. нейкую колькасць чаго‑н. Напрыкладаць прымочак да ран.

2. Далучыць, дадаць нейкую колькасць. Напрыкладаць снапоў да коп.

3. Прыдумаць, дадаць ад сябе чаго‑н. лішняга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нахіну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

1. Наспех накінуць, апрануць на сябе што‑н. Нахінуць куртку на плечы.

2. Абл. Нахіліць. Сядае пчолка на верасовю галінку, калышацца, пасля нахіне яе аж да самай зямлі. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bad​1 [bæd] n. the bad 1. благі́я лю́дзі

2. благо́е

♦

my bad AmE, infml мая́ віна́;

be to the bad BrE атрыма́ць ме́ншую су́му (гро́шай), чым ране́й;

go to the bad пача́ць паво́дзіць сябе́ амара́льна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

link​2 [lɪŋk] v. (to/with) звя́зваць, злуча́ць;

Success in business is closely linked with self-confidence. Поспех у бізнесе цесна звязаны з непахіснай верай у сябе;

link one’s arm through another’s узя́ць каго́-н. пад руку́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

myself [maɪˈself] pron.

1. сябе́; -ся, -цца (пра 1-ю асобу адз. л.);

I wa shed myself. Я памыўся.

2. сам, сама́;

I saw it myself. Я сам гэта бачыў.

♦

as for myself што да мяне́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

uneasy [ʌnˈi:zi] adj.

1. (about, at) устрыво́жаны, устурбава́ны, занепако́ены;

uneasy dreams трыво́жныя сны;

feel uneasy about smth. трыво́жыцца, непако́іцца аб чым-н.

2. няёмкі; збянтэ́жаны;

an uneasy smile сарамлі́вая ўсме́шка;

I feel uneasy. Я адчуваю сябе няёмка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

матэрыялі́зм

(фр. matérialisme, ад лац. materialis = рэчыўны)

1) філасофскі напрамак, які асновай усяго існуючага лічыць матэрыю і сцвярджае незалежнасць матэрыяльнага свету ад свядомасці людзей, яго пазнавальнасць (проціл. ідэалізм);

2) перан. адносіны да рэчаіснасці з пункту гледжання выгады для сябе; карыслівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Verántwortung

f - адка́знасць

die ~ übernéhmen* [auf sich (A) néhmen*] — браць адка́знасць на сябе́

die ~ áblehnen — не браць на сябе́ адка́знасць, зняць з сябе́ адка́знасць

die ~ von sich (D) auf j-n ábwälzen [ábschütteln] — звалі́ць адка́знасць з сябе́ на каго́-н.

j-n zur ~ zíehen* — прыцягну́ць каго́-н. да адка́знасці

die ~ lástet (schwer) auf ihm — адка́знасць ляжы́ць цяжа́рам на ім

die Hérsteller háben in éigener ~ zu prüfen — кантро́ль право́дзіцца вытво́рцамі пад іх асабі́стую адка́знасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gladium facere culcitam

Зрабіць падушку з мяча (г. зн. пакончыць з сабою).

Сделать подушку из меча (т. е. покончить с собой).

бел. Налажыць/накласці на сябе рукі. Скараціць сабе век.

рус. Наложить на себя руки. Покончить с собой.

фр. Se donner la mort (Принести себе смерть).

англ. To commit suicide (Совершить самоубийство).

нем. Hand an sich legen (Руку на себя наложить). Sich den Tod geben (Покончить с собой).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Пла́каць, пла́каці, пла́катэ, пла́кыць, пла́кацца ’праліваць слёзы ад болю, гора і пад.’, ’завываць, скуголіць, жаліцца’ (ТСБМ, Яруш., Др.-Падб., Сл. ПЗБ, ТС; ашм., Стан.; міёр., Нар. лекс.), ’аплакваць’ (ашм., Стан.), ’галасіць па нябожчыку’ (Сцяшк. Сл.), ’пацець (пра шкло)’ (ветк., Мат. Гом.). Укр. пла́кати, рус. пла́кать, польск. płakać, płakać (kogoś) ’аплакваць’, палаб. plokăt, н.-луж. płakaś, в.-луж. płakać, чэш. plakati, славац. plakať, славен. plákati, серб.-харв. пла̏кати, макед. плаче, балг. пла́ча, ст.-слав. плакати сѧ ’аплакваць, плакаць’. Прасл. *plakati sę ’біць сябе ў грудзі ў знак раскайвання або смутку ці жалю’ < і.-е. *plāk‑/*plōk‑: літ. plàkti ’біць, сячы, лупцаваць, хвастаць’, plõkis ’удар палкай, розгай’, лат. placinât ’тачыць’, ’плюшчыць’, ’адбіваць’, ст.-грэч. πλήσσω ’таўчы’, ’біць’, дарычн. πλαγά ’ўдар’, лац. plango ’біць сябе ў грудзі, моцна наракаючы’, гоц. flokan, перфект faíflōkun ’аплаквалі’, ст.-в.-ням. fluohhôn ’праклінаць, ганіць’ (Фасмер, 3, 272; Махэк₂, 453; Бязлай, 3, 46; Банькоўскі, 2, 616). Сюды ж: плакам плачучы, плачо́м плакаць ’слёзна, плачучы, наракаючы са скаргай’, плаклі́вы ’плаксівы’, ’жаласны’ (Нас.; Жд. 3).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)