бянтэ́жлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць бянтэжлівага. [Рыгор:] — Раней я думаў, што бянтэжлівасць — вынік маёй баязлівасці. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́жкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць важкага. Важкасць волава.

2. перан. Значнасць, пераканаўчасць. Важкасць аргументаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́лічнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць велічнага. Урачыстай велічнасцю і патаемнасцю павявала ад начнога неба. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беззага́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць беззаганнага; бездакорнасць. Аўтапрабег паказаў высокую эканамічнасць і беззаганнасць механізмаў. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пукласць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць выпуклага. Выпукласць паверхні, вачэй, лінзы.

2. Выпуклае месца, пукатасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дро́бнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дробнага (у 1 і 2 знач.). Дробнасць твару. Дробнасць пяску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карэ́ктнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць карэктнага. Карэктнасць у абыходжанні са старэйшымі. // Карэктныя паводзіны. Вылучацца карэктнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліло́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць ліловага. І калыхаўся за плячыма шоўк, ліловасцю аздобіў плечы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупа́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць лупатага.

2. Выпучаныя вочы (як сімптом якой‑н. хваробы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масляні́стасць, ‑і, ж.

Уласцівасць масляністага; утрыманне масла, масляністых рэчываў у чым‑н. Масляністасць пладоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)