Прыго́жы ’прыемны, гожы, сімпатычны’ (ТСБМ, Шпіл., Нас., Мік., Ласт., Байк. і Некр., Яруш., Растарг.; чэрв., Сл. ПЗБ), пріго́жый ’тс’ (Бяльк.). Сюды ж вытворныя рознасуфіксальныя назоўнікі: прыгажо́сць, прыго́жасць ’уласцівасць прыгожага; што-небудзь прыгожае, чароўнае; хараство; прыгожае (агульнае паняцце); прыгожы знешні выгляд; прыгажуня’, толькі мн. л. прыгажо́сці ’прыгожыя мясціны; тое, што робіць уражанне сваім прыгожым выглядам’, у значэнні выклічніка ’выклікае захапленне, адабрэнне і пад.’ (Шпіл., Байк. і Некр., Яруш., ТСБМ), прігажо́сьць, прыго́жысьць ’прыгажосць’ (Бяльк.). Працягвае ст.-бел. пригожии ’прыгодны, прыдатны, адпаведны, належны’ (Сл. Скарыны), прэфіксальнае ўтварэнне ад го́жы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
беззаганнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць беззаганнага; бездакорнасць. Аўтапрабег паказаў высокую эканамічнасць і беззаганнасць механізмаў. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бесталковасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бесталковага. [Пітолін:] — Я не прыхільнік прымаўкі: толк выйдзе, бесталковасць астанецца... Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бянтэжлівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць бянтэжлівага. [Рыгор:] — Раней я думаў, што бянтэжлівасць — вынік маёй баязлівасці. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
важкасць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць важкага. Важкасць волава.
2. перан. Значнасць, пераканаўчасць. Важкасць аргументаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
велічнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць велічнага. Урачыстай велічнасцю і патаемнасцю павявала ад начнога неба. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпукласць, ‑і, ж.
1. Уласцівасць выпуклага. Выпукласць паверхні, вачэй, лінзы.
2. Выпуклае месца, пукатасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагледжанасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дагледжанага. Новыя будынкі жывёлагадоўчай фермы радуюць вока сваёй дагледжанасцю. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дробнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць дробнага (у 1 і 2 знач.). Дробнасць твару. Дробнасць пяску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змястоўнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць змястоўнага. Змястоўнасць сюжэта ў эпічным творы вызначаецца змястоўнасцю характараў. Бярозкін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)