Verbum

падтулі́ць, -улю́, -у́ліш, -у́ліць; -у́лены; зак., што.

Падагнуўшы, скурчыўшы, падабраць або прыціснуць да сябе.

Сабака падтуліў хвост.

|| незак. падту́льваць, -аю, -аеш, -ае.

пазаво́зіць, -во́жу, -во́зіш, -во́зіць; -во́жаны; зак., каго-што.

Завесці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. дзяцей у лагер.

П. тавар у магазіны.

мела́нж, -у, м. (спец.).

Пража або тканіна з сумесі афарбаваных у розныя колеры валокнаў, валакністых матэрыялаў.

|| прым. мела́нжавы, -ая, -ае.

М. камбінат.

морс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прахаладжальны салодкі напой з разведзенага вадой соку ягад або фруктаў.

Яблычны м.

|| прым. мо́рсавы, -ая, -ае.

набо́й, -ю, м.

Зарад пораху са шротам або куляй для паляўнічай стрэльбы; патрон з такім зарадам.

Праверыць н.

|| прым. набо́йны, -ая, -ае.

наса́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

1. Чалавек з вялікім носам.

2. Птушка з доўгай дзюбай або жывёліна з вялікім носам.

насе́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

1. гл. насячы.

2. Зарубка, нарэзка, узор на металічнай (або іншай) паверхні.

Шабля з залатой насечкай.

насо́ўка, -і, ДМ -со́ўцы, мн. -і, -со́вак, ж. (разм.).

Невялікая хустачка, прызначаная для выцірання носа або твару.

|| прым. насо́вачны, -ая, -ае.

дыстрафі́я, -і, ж. (спец.).

Расстройства жыўлення тканак, органаў або цэлага арганізма, абумоўленае парушэннем абмену рэчываў.

Д. сардэчнай мышцы.

|| прым. дыстрафі́чны, -ая, -ае.

дыфама́цыя, -і, ж.

Распаўсюджванне ў друку звестак (сапраўдных або ўяўных), якія ганьбяць, няславяць каго-н.

Справа аб дыфамацыі.

|| прым. дыфамацы́йны, -ая, -ае.