Verbum

анлайнавы слоўнік

Bestándteil

m -(e)s, -e састаўна́я ча́стка, скла́днік, элеме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Solárzelle

f -, -n фіз., эл., тэх. эле́мент со́нечнай батарэ́і

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Elementárstoff

m -(e)s, -e хім. элеме́нт; про́стае рэ́чыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

се́ра, -ы, ж.

1. Хімічны элемент — лёгкае на загаранне рэчыва жоўтага ці шараватага колеру, якое выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

2. Жоўта-карычневае тлустае рэчыва, якое ўтвараецца на сценках вушнога канала.

|| прым. се́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рубі́дый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, мяккі метал срабрыста-белага колеру, падобны па сваіх уласцівасцях на калій і натрый.

[Ад лац. rubidus — чырванаваты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рутэ́ній, ‑ю, м.

Хімічны элемент — шэры, лёгкі, тугаплаўкі метал плацінавай групы, з якога вырабляюцца валаскі для лямп напальвання.

[Ад лац. ruthenus — рускі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сама́рый, ‑ю, м.

Хімічны элемент трэцяй групы перыядычнай сістэмы элементаў Д.І. Мендзялеева, злучэнні якога ўжываюцца, напрыклад, у святлатэхніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стро́нцый, ‑ю, м.

Хімічны элемент, лёгкі серабрыста-белы метал, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы і лабараторных работах.

[Лац. strontium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мост,

элемент ходавай часткі колавых машын.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шчыт,

элемент засцерагальнага ўзбраення; плывучая мішэнь.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)