аліга́рх, ‑а, м.

1. У антычныя і сярэдневяковыя часы — член алігархічнага ўрада.

2. Прадстаўнік буйнога манапалістычнага капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́рнік, ‑а, м.

Член карнага атрада, карнай экспедыцыі. Азвярэлыя карнікі палілі навакольныя вёскі, расстрэльвалі жанчын, дзяцей. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сацыялі́ст-рэвалюцыяне́р, сацыяліста-рэвалюцыянера, м.

Член дробнабуржуазнай партыі, якая існавала ў Расіі ў 1901–1923 гг.; эсэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

constituent​1 [kənˈstɪtjuənt] n.

1. вы́баршчык, член вы́барчай акру́гі

2. скла́днік, састаўна́я ча́стка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

democrat [ˈdeməkræt] n.

1. дэмакра́т

2. Democrat член/ся́бра дэмакраты́чнай па́ртыі (у ЗША)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

juryman [ˈdʒʊərimən] n. (pl.-men) мужчы́на – член суда́ прыся́жных, судзе́йскай кале́гіi або́ журы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jurywoman [ˈdʒʊəriwʊmən] n. (pl.-women) жанчы́на – член суда́ прыся́жных, журы́ або́ судзе́йскай кале́гіi

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

евангелі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Укладальнік Евангелля.

2. Член абшчыны евангельскіх хрысціян.

|| ж. евангелі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).

|| прым. евангелі́сцкі, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

hanzeata

м. гіст. ганзеец; член ганзы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

anglikanin

м. англіканін; член англіканскай царквы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)