сямігра́ннік, ‑а, м.

Геаметрычнае цела, абмежаванае сям’ю гранямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атлеты́чны

1. спарт athlétisch;

2. (дужы) kräftig;

атлеты́чны склад це́ла athlétischer Körperbau

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

а́ўра, -ы, ж. (спец.).

1. Ззянне вакол галавы, цела, якое паказваецца як німб, арэол і ўяўляецца як праява душы, духу.

2. У парапсіхалогіі: тое, што і біяполе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

плоць, -і, ж. (уст.).

Тое, што і цела (у 2 знач.).

◊

Плоць і кроў каго, чыя або плоць ад плоці чыёй (высок.) — чыё-н. роднае дзіця, тварэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

латэра́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца збоку; бакавы (анатамічны тэрмін, які паказвае на размяшчэнне якога‑н. органа, часткі цела арганізма збоку ад сярэдняй плоскасці цела). Латэральныя зубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звуча́щий

1. прич. які́ (што) гучы́ць;

2. в знач. прил. гуча́льны;

звуча́щее те́ло физ. гуча́льнае це́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

corporeal

[kɔrˈp‚riəl]

adj.

1) для це́ла, цяле́сны

2) матэрыя́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

электраёмістасць, ‑і, ж.

1. Здольнасць цела ўспрымаць электрычны зарад. Электраёмістасць цела.

2. У фізіцы — велічыня, якая характарызуе сувязь паміж зарадам, перададзеным двум праваднікам, і рознасцю патэнцыялаў у іх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cling [klɪŋ] v. (clung) (to) чапля́цца, прыліпа́ць; трыма́цца;

Wet clothes cling to the body. Мокрае адзенне прыліпае да цела.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

антрапаме́р, ‑а, м.

Інструмент для навуковых вымярэнняў чалавечага цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)