ку́рчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. каго (што), звычайна безас. Балюча зводзіць мышцы цела.

Яго ўсяго курчыла.

2. што. Падгінаць.

К. пальцы на назе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Körper

m -s, -

1) ту́лава, це́ла, ко́рпус, аргані́зм

am gánzen ~ zíttern — дрыжа́ць усі́м це́лам

2) фіз., матэм. це́ла, рэ́чыва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

aspirate​2 [ˈæspəreɪt] v.

1. вымаўля́ць з прыдыха́ннем

2. med. выдаля́ць ва́дкасць з це́ла (з дапамогай аспіратара)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

glow​2 [gləʊ] v.

1. напа́львацца; выпраме́ньваць гарачыню́ або́ святло́; блішча́ць

2. (with) чырване́ць (пра твар, цела)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нагота́ галізна́, -ны ж.; (нагое тело) го́лае це́ла;

◊

во всей наготе́ у непрыкры́тым (го́лым) вы́глядзе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ресни́чный

1. ве́йкавы;

2. биол. расні́чны;

ресни́чные че́рви расні́чныя чэ́рві;

ресни́чное те́ло анат. расні́чнае цела.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запале́нне, -я, н.

Хваробны працэс, які суправаджаецца павышэннем тэмпературы, прыпухласцю і пачырваненнем хворай часткі цела.

З. лёгкіх.

З. сустава.

|| прым. запале́нчы, -ая, -ае.

З. працэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́за, -ы, мн. -ы, поз, ж.

1. Пастава цела.

Ляжаць у нязручнай позе.

2. перан. Прытворства, няшчырыя паводзіны, рысоўка.

Не верце яму, гэта толькі п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэзана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Вагальная сістэма, электрычны ланцуг, полае цела або прыстасаванне, у якіх магчыма ўзнікненне з’явы рэзанансу.

|| прым. рэзана́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сму́глы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: з больш цёмнай афарбоўкай (у параўнанні са светлым колерам скуры).

Смуглыя рукі.

Смуглая дзяўчынка.

|| наз. сму́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)