вадаро́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Хімічны элемент, лёгкі газ, які ў злучэнні з кіслародам утварае ваду. Перакіс вадароду. Хлорысты вадарод вадарод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ртуць, ‑і, ж.
Хімічны элемент, вадкі цяжкі метал серабрыста-белага колеру.
•••
Грымучая ртуць — выбуховае хімічнае рэчыва ў выглядзе крышталічнага белага парашку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медзь, -і, ж.
1. Хімічны элемент, метал чырванавата-жоўтага колеру, вязкі і коўкі.
Плаўленая м.
2. зб. Вырабы з такога металу.
3. зб. Грошы з такога металу (разм.).
Рэшту атрымаў меддзю.
|| прым. ме́дны, -ая, -ае і медзяны́, -а́я, -о́е (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ёд, -у, М ёдзе, м.
1. Хімічны элемент, крышталічнае рэчыва цёмна-шэрага колеру, якое здабываецца галоўным чынам з марскіх водарасцей.
2. Спіртавы раствор гэтага рэчыва, ужыв. ў медыцыне.
|| прым. ёдны, -ая, -ае і ёдзісты, -ая, -ае.
Ёдны раствор.
Ёдзісты прэпарат.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ві́смут, ‑у, М ‑муце, м.
1. Хімічны элемент, крохкі серабрыста-шэры з ружовым адценнем метал.
2. Лякарства, прыгатаванае з прэпаратаў гэтага элементу.
[Лац. Bismuthum.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
касмахі́мія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае хімічны састаў касмічных цел і акаляючай іх прасторы, а таксама хімічныя працэсы, што працякаюць у космасе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кісларо́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Хімічны элемент, празрысты бясколерны газ, які ўваходзіць у склад паветра і неабходны для дыхання, гарэння і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нео́н, ‑у, м.
Хімічны элемент, газ без колеру і паху (выкарыстоўваецца для напаўнення электрычных лямпачак, у сігнальных, рэкламных і пад. асвятляльных прыладах).
[Ад грэч. néos — новы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
factory
[ˈfæktri]
n., pl. -ries
1) фа́брыка f., заво́д -у m.
chemical factory — хімі́чны заво́д
2) факто́рыя f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
аспіра́тар, ‑а, м.
Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.
[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)