trąbka

ж.

1. трубка;

2. скрутак, трубка;

trąbka Eustachego анат. еўстахіева труба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wydmuchowy

wydmuchow|y

тэх.

1. выдзіманы;

2. выхлапны;

rura ~a — выхлапная труба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ГІД у астраноміі, дапаможная візуальная аптычная труба. Замацаваны на тэлескопе так, што аптычныя восі яго і тэлескопа строга паралельныя. Выкарыстоўваецца пры фатаграфаванні нябесных свяціл — для перамяшчэння трубы тэлескопа ці інш. астр. прылады згодна з сутачным вярчэннем нябеснай сферы. Фотагіды аўтаматычна ўтрымліваюць відарыс нябеснага цела на фіксаваным месцы фотапласцінкі.

т. 5, с. 220

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Áuspuff

m -(e)s, -püffe

1) тэх. вы́хлап, вы́дзьмух

2) тэх. выдзьмухо́вая труба́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тру́маль ‘бітон’, труме́льчык ‘невялікая каструлька з ручкай’ (Рэг. сл. Віц.), сюды ж тру́ман ‘паходны жалезны чайнік з вузкім горлам і шырокім дном’ (Касп.), параўн. рус. пск. тру́моль ‘чайнік’. Рэгіянальнае запазычанне з лат. trumulis ‘конусападобны бляшаны сасуд, банка, чайнік’, якое з н.-ням., усх.-фрыз. trummel ‘барабан або іншы шумны моцны інструмент’, ‘бляшаны посуд з накрыўкай’, параўн. таксама ням. Trommel ‘барабан, вал, цыліндр’, якія праз ст.-в.-ням. trumba ўзыходзяць да франц. trompe ‘медны рог, труба, горн’ < італ. tromba ‘труба’ (Каруліс, 2, 432; Васэрцыер, 237).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

duct

[dʌkt]

n.

1) труба́ f., про́вад -у m.

2) прато́ка f., кана́л -у m.

tear ducts — сьлёзныя прато́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

trąba

ж.

1. труба;

2. хобат;

3. вір; завіхрэнне;

trąba powietrzna — смерч, віхор

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kanalizacyjny

kanalizacyjn|y

каналізацыйны;

rura ~a — каналізацыйная труба;

instalacja wodno-~a — сантэхнічнае абсталяванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tunel, ~u

м. тунэль;

tunel aerodynamiczny спец.. аэрадынамічная труба;

tunel kolejowy — чыгуначны тунэль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ко́мін

(польск. komin < с.-в.-ням. kámin, ад лац. caminus < гр. kaminos)

труба для адводу дыму з печы; дымаход.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)