Які пачарнеў, стаў чорным. На старым папялішчы ўжо расла пачарнелая трава.Шамякін.[Яўген] вынырнуў аднекуль з полымя, — высокі, пачарнелы ад пылу, сажы.Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сяна́ж, сенажу, м.
Падвяленая трава, звычайна прасаваная, якая зберагаецца ў спецыяльных сховішчах. У саўгасе актыўна назапашваюць кармы для жывёлы: рыхтуюць сянаж, сілас, вітамінную муку.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ямб, ‑а, м.
Вершаваны размер — двухскладовая стапа з націскам на другім складзе, напрыклад: Мароз,/ зіма,/ Снягі/ вакол,/ І спіць/ трава,/ Пад сне/ гам дол.Колас.
[Грэч. jambos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
garden stuff
1) гаро́дніна, зеляні́на f.
2) кве́ткі pl.
3) зе́лень f. (лі́сьце дрэ́ваў, кусто́ў; трава́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
дадо́лу, прысл.
На зямлю, далоў. Спатыкнецца конь — і паляціць ардынарац дадолу, калі ён мала звыкся з сядлом.Кулакоўскі.// Да зямлі, уніз. Трава пажоўклая схілілася дадолу.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падпа́скавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да падпаска, належыць яму. Гудзе гамонка ручаін, Трава паблісквае з нізін, Гучыць падпаскава труба, І апранаецца вярба Пушыстымі каткамі...Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папацёмку, прысл.
У цемры, у цемнаце. Якая там была трава — добрая ці дрэнная? — папацёмку не разбярэш.Якімовіч.Каб не разбудзіць дзяцей электрычным святлом, .. [Саламон] апрануўся папацёмку.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dew[dju:]n. раса́; кро́пля (расы, поту);
wet with dew мо́кры ад расы́, абро́шаны;
The grass was wet with early morning dew.Трава была мокрая ад ранішняй расы.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
со́рный
1. для сме́цця;
со́рная ку́ча сме́тнік;
со́рный я́щик скры́нка для сме́цця;
2./со́рная трава́, со́рное расте́ние пустазе́лле;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ві́шар ’няскошаная трава, якая засталася зімаваць’ (Шат., Бес., Янк. I, Шатал.); ’топкае балота, дзе траву косяць толькі па лёдзе або яна там зазімоўвае’; ’трава ў выглядзе мурагу, якая не трэцца’, ’благое балотнае сена’ (Яшк.); ’гнілое сена’ (Шатал.); ’расліна пажарніца’ (Мат. Гом.). Укр.ви́шар ’леташняя трава’, польск.wiszar ’балотная трава, гушчар, мокры, зарослы травой луг’. Да віш1 (Махэк₂, 691). Непрымальная думка Рудніцкага (1, 404) ад шар з прэфіксам ви‑.