дыёптрыя, ‑і, ж.

Адзінка аптычнай сілы лінзы або сферычнага люстра.

[Ад грэч. dioptēr — нагляданне, вымярэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэшэ́нда, прысл.

Усё мацней, з паступовым нарастаннем сілы музычнага гуку.

[Іт. crescendo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясі́лець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Страчваць сілы, станавіцца слабым, бяссільным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіламе́р, ‑а. м.

Прылада для вымярэння велічыні механічнай сілы; дынамометр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фано́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння сілы гуку або шуму.

[Ад грэч. phōnē — гук і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звышнатура́льны, -ая, -ае.

1. У містычным уяўленні: які не тлумачыцца натуральным чынам; дзівосны.

Звышнатуральныя сілы.

2. Які перавышае звычайную меру чаго-н.; незвычайны (разм.).

Звышнатуральная хуткасць.

|| наз. звышнатура́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

здаравя́ка, -і, мн. -і, -аў, м. і здаравя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Чалавек моцнага целаскладу і вялікай фізічнай сілы.

|| ж. здаравя́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адху́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Адагрэць дыханнем.

А. рукі.

2. перан. Выратаваць, вярнуць сілы (доглядам, увагай і пад.).

Ледзь адхукалі малога.

|| незак. адху́кваць, -аю, -аеш. -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узбро́ены, -ая, -ае.

Які мае адносіны да барацьбы са зброяй у руках.

У. атрад.

Узброенае паўстанне.

Узброеныя сілы (армія, войскі). У. нейтралітэт (неўмяшанне ў вайну пры поўнай да яе гатоўнасці).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нязга́сны, -ая, -ае.

1. Такі, што гарыць увесь час.

Нязгаснае святло зор.

2. перан. Які не траціць з часам сваёй сілы; неаслабны (высок.).

Нязгасная моц славы.

|| наз. нязга́снасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)