сі́ла, -ы,
1. Здольнасць жывых істот напружаннем мышц рабіць фізічныя рухі, дзеянні; фізічная энергія або маральная магчымасць чалавека, жывёліны актыўна дзейнічаць. Мець немалую сілу. Страціць сілу. Набрацца сіл. Прымяніць сілу (фізічнае ўздзеянне).
2.
3. звычайна
4. чаго. Здольнасць праяўлення якой
5. Улада, магутнасць, уплыў. Магутная і непераможная с. барацьбітоў за мір.
6. Сутнасць, сэнс (
7. Значэнне, дзейнасць, правамоцтва. Закон уступае ў сілу з 1 студзеня. С. закона.
8.
9.
10. Т
11. каго-чаго. Велізарная колькасць, мноства (
Ад сілы (
З сілай — з вялікім уздымам, пачуццём (гаварыць, спяваць
З усёй сілы або на ўсю (поўную) сілу або з усіх сіл — з найбольшым напружаннем; што ёсць моцы.
(Не) па сіле каму або (не) пад сілу каму — пра адпаведнасць (неадпаведнасць) магчымасцей каго
(Не) у сілах — (не) магчы зрабіць што
Нячыстая сіла (
Па меры сіл — адпаведна з сіламі, з магчымасцямі.
У сіле (
1) у стане фізічнага і духоўнага росквіту;
2) у разгары, у росквіце.
Усімі сіламі — прыкладваючы ўсё старанне, намаганні.
Цераз сілу — звыш магчымасцей, жадання.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)