до́сыць, прысл.

1. У дастатковай меры, даволі.

У доме ўсяго д.

2. (у спалучэнні з прым. або прысл.). Значна, у значнай ступені.

Задача д. складаная.

У пакоі д. утульна.

3. безас., у знач. вык. Выражае загад, патрабаванне.

Д. пустых размоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усхадзі́цца, -хаджу́ся, -хо́дзішся, -хо́дзіцца; зак.

1. Дайсці да крайняй ступені праяўлення чаго-н.; пачаць моцна дурэць, сваволіць.

Дзеці ўсхадзіліся, не суняць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна бушаваць (пра з’явы прыроды).

Усхадзіўся вецер.

|| незак. усхо́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыяфано́метр

(ад гр. diaphaneia = празрыстасць + -метр)

прыбор для вызначэння ступені празрыстасці рэчываў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэндрагра́ма

(ад дэндра- + -грама)

графічнае адлюстраванне ў двухмернай праекцыі ступені падабенства аб’ектаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прамо́цыя

(лац. promotio = прасоўванне)

прысуджэнне больш высокай вучонай ступені або ганаровага звання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зме́ншыць

1. verríngern vt, vermíndern vt;

2. (па сіле, ступені) verkléinern vt; herábsetzen vt, (er)mäßigen vt (цэны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прамо́цыя

(лац. promotio = прасоўванне)

прысуджэнне больш высокай вучонай ступені або ганаровага звання.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дачарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; заг. дачарці; зак., што.

Скончыць чарціць; давесці чарчэнне чаго‑н. да якой‑н. ступені выканання. Дачарціць праект да палавіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адначасо́ва, прысл.

1. Прысл. да адначасовы.

2. У аднолькавай ступені, разам. Варвара і разгубілася і абрадавалася адначасова ад такога нечаканага павароту справы. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінантро́пны, ‑ая, ‑ае.

Спец. У выразе: сінантропныя арганізмы — жывёлы, расліны і мікраарганізмы, існаванне якіх у рознай ступені звязана з чалавекам і яго рассяленнем.

[Грэч. syn — разам, сумесна і ántrōpos — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)