пазіты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. пазітыў.

2. Заснаваны на фактах, вопыце (кніжн.).

Пазітыўная праграма.

3. Выражаны ў станоўчай форме; проціл. негатыўны (кніжн.).

П. бок справы.

|| наз. пазіты́ўнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

до́пыт, -у, М -пыце, мн. -ы, -аў, м.

1. Апытанне следчым абвінавачанага, сведкі пры высвятленні абставін справы, злачынства.

Д. вёў следчы.

2. Падрабязнае настойлівае распытванне (разм.).

Мне ўчынілі сапраўдны д.

|| прым. до́пытны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кураня́ і куранё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Птушаня курыцы.

◊

Куранят увосень лічаць (прыказка) — толькі канец справы пакажа, ці варта было яе пачынаць.

|| памянш. кураня́тка, -а, мн. -і, -так, н.

|| прым. кураня́чы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

foreign affairs [ˌfɒrənəˈfeəz] n. pl. заме́жныя спра́вы;

the Ministry of Foreign Affairs Міністэ́рства заме́жных спраў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

архівазна́ўства, ‑а, н.

Навуковая дысцыпліна, якая вывучае і распрацоўвае тэорыю, методыку, гісторыю і арганізацыю архіўнай справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парта́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., што.

Разм. груб. Рабіць што‑н. дрэнна, недакладна, без ведання справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самазаспако́енасць, ‑і, ж.

Бесклапотныя адносіны да справы, заснаваныя толькі на адной упэўненасці, што яна ідзе добра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танкагу́бы, ‑ая, ‑ае.

З тонкімі губамі. Яго белабрысы танкагубы твар поўніўся захапленнем ад новай справы. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

meddle

[ˈmedəl]

v.i.

уме́швацца, мяша́цца (у чужы́я спра́вы і пад.)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

artiste

[ɑ:rˈti:st]

n.

1) эстра́дны арты́ст

2) ма́йстра свае́ спра́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)