скапцава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Па выгляду падобны на скапца. Скапцаваты чалавек нясмела падкраўся да вясёлай купкі чыноў, як той пабіты сабака. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фокстэр’е́р, ‑а, м.

Невялікі сабака з пароды тэр’ераў, з якім палююць на лісіц, барсукоў і іншых невялікіх звяроў, што жывуць у норах.

[Англ. fox-terrier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калма́ты zóttig, zerzáust;

калма́ты саба́ка zóttiger Hund;

калма́тая галава́ Strúbbelkopf m -(e)s, -köpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

павады́р м:

павады́р сляпо́га Blíndenführer m -s, -;

саба́ка-павады́р Blíndenhund m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

палява́нне, -я, мн. -і, -яў, н., на каго-што або за кім.

Пошукі і высочванне звяроў, птушак з мэтай знішчэння або лоўлі.

П. на ваўкоў.

П. за перапёлкамі.

П. за варожым снайперам (перан.).

|| прым. паляўні́чы, -ая, -ае.

Паляўнічае таварыства.

П. сабака.

П. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

страпяну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Страсянуцца, мімаволі ўздрыгнуць ад страху, узрушэння і пад.

С. ад нечаканасці.

Стаіць і не страпянецца (не зварухнецца). Сэрца страпянулася (пачало біцца мацней).

2. Хуткім рухам цела абтрэсціся (разм.).

Сабака страпянуўся ад вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пабурча́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; ‑чым, ‑чыце; зак.

Бурчаць некаторы час. Сабака пабурчаў і сціх. □ — Ну, ну, пабурчы, бацька, — жартуючы, прамовіў Сідар, — пабурчы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’ю́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца; зак.

Стаць раз’юшаным; разлютавацца. [Сенька] раз ударыў, раз’юшыўся, замахнуўся і яшчэ раз стукнуў. Краўчанка. Сабака таксама раз’юшыўся, ашчэрыў зубы. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тырчко́м, прысл.

Разм. У вертыкальным становішчы; стаўма. Сабака прысеў на заднія лапы, паставіў тырчком вушы і чакае, калі да мяча наблізіцца Жорык. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bulldog

[ˈbʊldɔg]

n.

1) бульдо́г -а m. (саба́ка)

2) караткаство́льны рэвальвэ́р

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)