unpack

[,ʌnˈpæk]

v.t.

1) выма́ць, дастава́ць (рэ́чы)

2) распако́ўваць (напр. куфэ́рак), расклада́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Клу́мак ’дробныя рэчы, звязаныя хусткай’ (Касп., Гарэц., Сцяшк., Бір., Мядзв., Яруш., КЭС, лаг.). Гл. клунак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзы́нкнуць klírren vi, rásseln vi (рэчы); súmmen vi, súrren vi (насякомыя)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

лам’ё н зборн (паламаныя рэчы) Bruch m -(e)s, Brúchstücke pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зачахлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Пакрыць чахлом. Зачахліць гарматы. □ Ложкі, крэслы — усе хатнія рэчы Зачахліў [сусед], каб сынам зберагчы. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазніка́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Знікнуць, перастаць існаваць — пра ўсё, многае; прапасці, схавацца — пра ўсё, многае, усіх, многіх.

Пазнікалі многія расліны на палях.

Недзе пазнікалі патрэбныя рэчы.

Байцы пазнікалі ў цемры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

artful [ˈɑ:tfl] adj.

1. хі́тры; спры́тны;

an artful person спрытню́га

2. до́бры, зру́чны ў карыста́нні (пра рэчы, прадметы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прычында́лы, прычанда́лэ, прычында́лле ’жартаўлівая (іншы раз зневажальная) назва розных прылад, рэчаў аднаго якога-небудзь прызначэння’ (ТСБМ, Янк. 1; мсцісл., З нар. сл.; ТС; драг., Нар. лекс.), ’начынне, прылады’ (Янк. 3.), прычында́льля, прыцанда́лле ’ўсякія дробныя рэчы ў гаспадарцы; прылады, начынне’ (Бяльк., Мат. Маг.), прычында́лле ’інструменты’ (Мат. Гом.), прычында́лы перан. ’фокусы’ (Сл. Брэс.), прычы́нды экспр. ’дурыкі’ (ТС). Укр. причанда́ли, причанда́л ’прылады, начынне, рэчы’, рус. причанда́лы, приченда́лы ’прадметы; дэталі прылад працы, розныя прылады, інструменты’, ’непатрэбныя рэчы, барахло’. Да прычына (гл.) з устаўным ‑д‑ (Трубачоў у Фасмера, 3, 369).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэч, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Асобны прадмет, выраб.

Антыкварная р.

2. Тое, што належыць да асабістай рухомай маёмасці.

Чамадан з рэчамі.

Цёплыя рэчы.

3. Пра творы навукі, мастацтва.

Ён напісаў цудоўную р.

Слабая р.

4. Нешта, нейкая з’ява, абставіны.

Складаная р. жыццё.

Дзіўная р.! (вокліч, які паказвае на моцнае ўражанне). Называць рэчы сваімі імёнамі (гаварыць прама, не хаваючы ісціны).

|| прым. рэ́чавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Р. мяшок.

Р. доказ.

Рэчавае права (маёмаснае права валодання рэчамі). Рэчавая хвароба (цяга да набывання рэчаў у 2 знач.; набывальніцтва, рэчавізм).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

барахо́льшчык, ‑а, м.

Разм.

1. Чалавек, які скуплівае і перапрадае старыя рэчы.

2. Чалавек, які захапляецца набыццём рэчаў, асабліва адзення, абутку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)