Трыхаму́днічанне, трыхаму́дства ‘пустаслоўе’ (Юрч. Мудр.). У выніку пераносу семантыкі з трахаму́ддзе ‘малакаштоўныя рэчы’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)