кага́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Чайка. З ветрам узняўшыся, кружыцца кагарак шэраг. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жардынье́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Прыгожа аформленая карзінка або скрынка для вырошчвання пакаёвых кветак.

[Фр. jardinière.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́шчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; м. і ж.

Разм. Той, хто часта шчэрыць зубы; выскаляка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саляты́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Салатніца. На стале запаравала салятырка гарачай бульбы. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарава́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Каструля з герметычнай накрыўкай, прызначаная для хуткага прыгатавання ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казю́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Абл. Казяўка, кузурка. Па сухой сцяблінцы.. узбіралася нейкая казюрка. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́барка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Выпіска з чаго‑н. Статыстычныя выбаркі. Выбаркі з твораў пісьменнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́ба ж. ры́ба;

◊ бі́цца як р. аб лёд — би́ться как ры́ба об лёд;

ні р. ні мя́са — ни ры́ба ни мя́со;

як р. ў вадзе́ — как ры́ба в воде́;

нямы́ як р. — нем (немо́й) как ры́ба;

лаві́ць ры́бу ў каламу́тнай вадзе́ — погов. лови́ть ры́бу в му́тной воде́;

на бязры́б’і і рак — ры́ба — посл. на безры́бье и рак — ры́ба

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдзі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. абдзіраць — абдзерці (у 1 знач.).

2. толькі мн. (абдзі́ркі, ‑рак). Ільняное ці канаплянае валакно з-пад грэбеня. // Кудзеля з такога валакна; зрэб’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пёрка ​1, ‑а; Р мн. ‑рак; н.

Свердзел, які прымяняецца ў сталярскай справе.

пёрка ​2, ‑а; Р мн. ‑рак; н.

1. Памянш. да пяро (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Доўгі вузкі ліст якой‑н. расліны. Пёрка часнаку. Пёрка цыбулі. □ Сіняватыя пёркі аўса радавалі вока мяккімі, прыемнымі пералівамі. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)