анані́мны
(гр. anonymos)
без прозвішча аўтара, без указання імя (напр. а-ая літаратура, а-ае пісьмо).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
базе́даў
[ням. К. Basedow = прозвішча ням. ўрача (1799—1854)];
б-ва хвароба — тое, што і тырэатаксікоз.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
беке́ша
(польск. bekiesza < венг. bekes, ад Bekes = прозвішча С. Баторыя)
мужчынскае паліто са зборкамі ў таліі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
берталі́ды
[ад фр. C. Berthollet = прозвішча фр. хіміка (1748—1822)]
хімічныя злучэнні пераменнага складу (параўн. дальтаніды).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гаймары́т
[ад англ. N. Highmore = прозвішча англ. анатама (1613—1685)]
запаленне слізістай абалонкі гаймаравай поласці носа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
гальва́на
[ад іт. L. Galvani = прозвішча іт. фізіка (1737—1798)]
меднае друкарскае клішэ, выкананае гальванічным спосабам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
заі́л
[гр. Zoilos = прозвішча старажытнагрэчаскага філосафа і крытыка (4 ст. да. н.э.)]
уст. злосны, прыдзірлівы крытык.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кольт
[англ. colt, ад S. Colt = прозвішча амер. збройніка (1814—1862)]
рэвальвер або пісталет асобай сістэмы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эйнштэ́йн
[ням А. Einstein = прозвішча ням. фізіка (1879—1955)]
спецыяльная адзінка энергіі, якая прымяняецца ў фотахіміі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Тухтаць ‘пакаваць’: тухтала, што мела, у дзеравяны сынаў куфэрачак (Ц. Гартны, (гл. Каўрус, Словаклад). Зыходнае значэнне, відаць, ‘піхаць, запіхваць, набіваць’. Магчыма, рэдкая паралель да славен. tuhtati, што ў дыялектах мае значэнне ‘тушыць, душыць, хаваць’, а таксама ‘заносіць на рахунак’ (Gregorič, Kostelski slovar, Ljubljana, 2014), зыходным для якога Сной (у Бязлай, 4, 245) лічыць дзеяслоў інтэнсіўнага дзеяння прасл. *tuchъtati з *tušiti ‘гасіць’ (раней Махэк₂, 662), гл. тушыць. Сюды ж сучаснае беларускае прозвішча Тухта́ (Бірыла, Бел. антр., 1), магчыма, першапачатковая мянушка, якую параўноўваюць з рус. тухты́рь ‘заўсёды незадаволены чалавек’ (Бірыла, Бел. антр., 2), хутчэй дэвербатыў ад тухтаць са значэннем ‘хто складвае, хавае, назапашвае нешта’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)