ухаласту́ю прысл тэх:

працава́ць ухаласту́ю leer láufen* vi (s), im Léerlauf géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сумле́нна прысл gewíssenhaft, éhrlich;

ка́жучы сумле́нна éhrlich geságt;

працава́ць сумле́нна tádellos [éinwandfrei] árbeiten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

перыферы́я, -і, ж.

1. Аддаленая ад цэнтра мясцовасць, а таксама мясцовыя ўстановы, арганізацыі ў адрозненне ад цэнтральных.

Працаваць на перыферыі.

2. Частка чаго-н., аддаленая ад цэнтра (спец.).

П. сятчаткі вока.

|| прым. перыферы́йны, -ая, -ае і перыферы́чны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разгиба́ть несов. разгіна́ць, разгіба́ць; (выпрямлять) выпро́стваць;

◊

рабо́тать, не разгиба́я спины́ працава́ць, не разгіна́ючы спі́ны (не разгіна́ючыся);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Ляпе́зіць ’беспадстаўна настойваць на сваім’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Балтызм. Параўн. літ. lepẽzinti ’поркацца, кешкацца, карпатліва працаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Працаве́ль ’працавіты’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Ад працаваць з суф. ‑ель. Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

slowly

[ˈsloʊli]

adv.

мару́дна (працава́ць); паво́льна, паво́лі, пама́лу, памале́ньку (ісьці, е́хаць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дамо́ўленасць, ‑і, ж.

Пагадненне, дасягнутае ў выніку перагавораў. У гэтым годзе, па дамоўленасці праўлення калгаса з прамкамбінатам, цагельны завод пачаў працаваць раней звычайнага. Стаховіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оперупаўнава́жаны, ‑ага, м.

Асоба, якой дадзены паўнамоцтвы для выканання якіх‑н. аперацый спецыяльнага характару. Пасля шасцімесячнай вучобы Саша стаў працаваць оперупаўнаважаным у Ашмянах. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плуга́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Разм. Працаваць на ворыве з плугам. Згарэў даўно ля вогнішча плашч, тады, калі Раман першы раз плугарыў ноччу. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)