эне́ргія, -і, ж.
1. Адна з асноўных уласцівасцей матэрыі — мера яе руху, а таксама здольнасць выконваць работу.
Э. вады.
Ядзерная э.
Эканомія энергіі.
2. Рашучасць і настойлівасць у рабоце, дзеяннях.
Працаваць з энергіяй.
|| прым. энергеты́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
conk out
перастава́ць працава́ць, лама́цца, псава́цца (асабл. пра мато́р)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
заме́ст прыназ. statt, anstátt (G); anstélle, an Stélle (G);
ён бу́дзе працава́ць заме́ст свайго́ ба́цькі er wird statt [anstátt, anstélle] séines Váters árbeiten;
заме́ст таго́ каб працава́ць anstátt zu árbeiten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
рэзанёрстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
Доўга і нудна разважаць аб чым‑н. у павучальным тоне. [Мікульскі:] — Працаваць трэба лепей, а не рэзанёрстваваць... Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сартава́льнік, ‑а, м.
1. Асоба, якая займаецца сарціроўкай чаго‑н. Працаваць сартавальнікам на пошце.
2. Механізм для сарціроўкі чаго‑н. Магнітны сартавальнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цаге́льня, ‑і, ж.
Прадпрыемства, на якім вырабляецца цэгла. Працаваць на цагельні. □ Самае важнае, каб цагельня справілася, каб быў заўсёды запас цэглы... Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
schlúdern
vi
1) дрэ́нна [нядба́йна] працава́ць, працава́ць абы́ з рук
2) (mit D) марнатра́віць (што-н.), разбаза́рваць (што-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рабі́ць ’займацца чым-небудзь’, ’майстраваць’, ’працаваць’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Сцяшк., Ян., Бяльк., Гарэц., Янк. 3., Шпіл.), ’апрацоўваць зямлю’ (Выг.), рабі́ць се́на ’нарыхтоўваць сена’, рабі́ць лад ’спраўляць вяселле’, рабі́ць дзела ’працаваць’ (Сержп.). Сюды ж рабі́цца ’станавіцца; адбывацца, тварыцца; вырабляцца з чаго-небудзь’ (ТСБМ); ’утварацца, вырабляцца з чаго-небудзь; апрацоўвацца’ (мядз., лід., вільн., віл., Сл. ПЗБ). Параўн. польск. robić ’рабіць, працаваць’, што суадносіцца з літ. dirbti, ням. arbeiten ’тс’. Да прасл. кораня *orb‑, аднакарэннае да раб, рабо́та (гл.). Беларускае слова запазычана з польскай мовы (Карскі, 1, 96).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ухаласту́ю прысл. тэх.:
працава́ць ухаласту́ю leer láufen* vi (s), im Léerlauf géhen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сумле́нна прысл. gewíssenhaft, éhrlich;
ка́жучы сумле́нна éhrlich geságt;
працава́ць сумле́нна tádellos [éinwandfrei] árbeiten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)