сграфі́та
(
спосаб дэкаратыўнага аздаблення сцен, пры якім малюнак выдрапваецца на верхнім пласце тынку і выяўляецца ніжні
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сграфі́та
(
спосаб дэкаратыўнага аздаблення сцен, пры якім малюнак выдрапваецца на верхнім пласце тынку і выяўляецца ніжні
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хларапла́сты
(ад
зялёныя пластыды ў клетках раслін, якія ўтрымліваюць хларафіл, карацін, ксантафіл і ўдзельнічаюць у працэсе фотасінтэзу (
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
перакрышы́ць, ‑крышу, ‑крышыш, ‑крышыць;
1. Пакрышыць, раздзяліць, раздрабіць што‑н. поўнасцю або ўсё, многае.
2. Парэзаць, пасекчы што‑н. яшчэ раз, нанава.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шу́ба Дзірваністы
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Ста́лка ‘частка, столка’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мацяры́к, ‑церыка,
1. Вялікая частка сушы, якая абмываецца морамі і акіянамі; кантынент.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АРХЕАЛАГІ́ЧНЫЯ РАСКО́ПКІ,
даследаванне археалагічных помнікаў пры дапамозе раскопвання культурнага пласта ў адпаведнасці з прынятай методыкай; раздзел палявой археалогіі. Праводзяцца толькі з дазволу адпаведных
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
layer
1)
а) кла́дчык -а
б) но́сная куры́ца, нясу́шка f
2)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пле́ўка, ‑і,
1. Скурка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.
2. Перапонка.
3. Тонкі
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зарубі́ць 1, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць;
Загнуўшы, падшыць краі чаго‑н.
зарубі́ць 2, ‑рублю, ‑рубіш, ‑рубіць;
1.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)