дысіпа́цыя

(лац. dissipatio)

1) пераход часткі энергіі ўпарадкаванага руху ў энергію неўпарадкаванага руху;

2) паступовае рассейванне атмасферы Зямлі і іншых планет у касмічную прастору.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Вы́брэд ’брод, пераход ці пераезд праз возера ці раку’ (Чэрн.); ’пакрытая вадой лясная дарога’ (беласт., «Ніва», 1974 г.). Да брод, брысці́ (гл.); параўн. ву́бродок ’тс’ (КСТ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сёкер ‘сякера, тапор’ (Касп.). З *секера ‘тс’ (гл. сякера) пад уплывам тапор (змена ж. р. на м. р., адсячэнне канчатка і пераход е > ё пад націскам).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

switch-over [ˈswɪtʃəʊvə] n.

1. рэ́зкая зме́на пазі́цыі, по́гляду і да т.п.

2. перахо́д (на іншую працу);

He made a switch-over to teaching in his mid-career. У сярэдзіне кар’еры ён перайшоў на выкладчыцкую працу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Übergang

m -(e)s, -gänge

1) перахо́д

2) перапра́ва, перае́зд

éinen ~ (über den Fluss) erzwíngen* — фарсі́раваць раку́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

субліма́цыя

(лац. sublimatio = падніманне)

1) пераход рэчыва пры награванні з цвёрдага стану непасрэдна ў газападобны, абмінаючы вадкі;

2) пераключэнне ніжэйшых, пераважна сексуальных пабуджэнняў на высокія, інтэлектуальна і сацыяльна карысныя мэты.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

unsettle [ˌʌnˈsetl] v.

1. паруша́ць распара́дак; выбіва́ць з каляі́ны;

Will a change of schools unsettle the child? А ці не выб’е дзіця з каляіны пераход у іншую школу?

2. псава́ць (здароўе); турбава́ць, хвалява́ць;

unsettle ner ves псава́ць не́рвы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ашмурэ́ць ’ачумець, здурнець; рабіць недазволенае, дазваляць сабе ўчынкі дурнога’ (Гарэц., Бяльк., Юрч.). Да ачмурэць (гл.), фанетыка адлюстроўвае спарадычны пераход чм у шм, параўн. чмель//шмель, ці ўплыў аргат. шмурак ’дурак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мхе́нішча ’месца, дзе расце мох’ (Нас.), ’месца, дзе ляжаў мох’ (слаўг., Яшк.). Відаць, не вельмі старое ўтварэнне ад прыметніка мъх‑ѣнъ ’імшаны’ (не адбыўся пераход х > ш). Да мох (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

метамарфо́за

(лац. metamorphosis, ад гр. metamorphosis = пераўтварэнне)

1) біял. пераход адной формы развіцця ў другую са змяненнем знешняга выгляду і функцый (напр. м. вусеня ў матыля);

2) значная перамена, істотнае змяненне.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)