demise

[dɪˈmaɪz]

1.

v.t. Law

а) перадава́ць у спа́дчыну

б) перадава́ць (карале́ўскую ўла́ду пасьля́ сьме́рці ці зрачэ́ньня)

2.

v.i.

1) перахо́дзіць у спа́дчыну

2) паміра́ць

3.

n.

1) сьмерць f., скана́ньне n.

2) Law перада́ча маёмасьці ў спа́дчыну

3) перада́ча карале́ўскае ўла́ды, каро́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

камуніка́цыя, ‑і, ж.

1. часцей мн. (камуніка́цыі, ‑ый). Шляхі зносін, лініі сувязі, а таксама энерга‑, цёпла‑, газа- і водазабеспячэння. Падземныя камунікацыі. □ Магутным артылерыйскім агнём і масіраванымі налётамі авіяцыі разгромлены важнейшыя камунікацыі праціўніка. Жычка.

2. толькі адз. Абмен думкамі, перадача інфармацыі пры дапамозе мовы. Вусная мова як адзін са сродкаў камунікацыі.

[Лац. communicatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

przerzut, ~u

м.

1. перакідка; перакідванне;

2. кідок;

3. спарт. пас, перадача (мяча)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

транслітара́цыя

(ад лац. trans = цераз + littera = літара)

перадача тэксту, напісанага адным алфавітам, літарамі іншага алфавіта.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Séndung

f -, -en

1) пасы́лка; адпраўле́нне, пашто́вы пераво́д

2) (радыё)перада́ча

éine ~ auf Wéllenlänge … Méter — перада́ча на хва́лях … ме́траў

3) мі́сія, даручэ́нне

4) па́ртыя (тавараў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

экстра́кт, ‑у, М ‑кце, м.

1. Рэчыва з раслінных ці жывёльных тканак, якое атрымліваюць пры дапамозе якога‑н. растваральніка; выцяжка. — Шмат карысці дае чалавеку кара яліны, — працягваў сын.. — Яна ўтрымлівае таніды, з якіх здабываюць дубільныя экстракты. Мяжэвіч.

2. перан. Уст. Сціслая перадача зместу, сутнасці якога‑н. дакумента, твора і пад. Экстракт прамовы.

[Ад лац. extractus — выцягнуты, здабыты, атрыманы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Überántwortung

f -, -en перада́ча, накірава́нне (an A – каму-н., куды-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ланцуго́вы в разн. знач. цепно́й;

~вая перада́ча — цепна́я переда́ча;

л. мост — цепно́й мост;

~выя кара́лы — цепны́е кора́ллы;

~вая лі́нія — цепна́я ли́ния;

○ ~вая рэа́кцыя — цепна́я реа́кция;

л. дроб — мат. цепна́я дробь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Трады́цыя ’перадача ад пакалення да пакалення нормаў, звычаяў, поглядаў і інш.’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), трады́ція ’тс’ (Ласт.), ст.-бел. традиция, традыция ’тс’ (XVII ст.), якое праз ст.-польск. tradycyja (XVI ст.) з лац. trāditio (Булыка, Лекс. запазыч., 192) < trādĕre ’аддаваць’, ’перадаваць вусным шляхам’ < trans ’пера-’ і dare ’даць, даваць’ (Длугаш-Курчабова, 501–503; Голуб-Ліер, 485; ЕСУМ, 5, 615).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изложе́ние ср.

1. (действие) вы́клад, -ду м.; выклада́нне, -ння ср.; выка́званне, -ння ср.; раска́званне, -ння ср.; см. изложи́ть;

2. (пересказ) перака́з, -зу м.; (передача) перада́ча, -чы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)