алфаві́т, -а, М -віце, мн. -ы, -аў, м.

1. Сукупнасць літар дадзенай сістэмы пісьма, размешчаных ва ўстаноўленым парадку.

Беларускі а.

2. Парадак літар, прыняты ў азбуцы.

Напісаць прозвішчы супрацоўнікаў паводле алфавіта.

3. чаго. Указальнік, пералік чаго-н. па парадку літар азбукі.

А. уласных імён.

|| прым. алфаві́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пара́дкавы, -ая, -ае.

1. Які паказвае месца ў якім-н. радзе і адказвае на пытанні: які, каторы па парадку.

П. нумар.

П. лік.

2. У граматыцы: парадкавы лічэбнік — слова, якое паказвае на парадак пры лічэнні і абазначае прымету як адносіны да колькасці, ліку (напр.: першы, дзясяты, соты, тысячны).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

oporządzić

зак.

1. прыбраць; прывесці ў парадак;

2. уст. экіпіраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przestawny

перастаўны; перасоўны;

szyk przestawny грам. адваротны парадак слоў; інверсія

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэгла́мент

(фр. réglement, ад лац. regula = правіла)

1) сукупнасць правіл, якія вызначаюць парадак дзейнасці дзяржаўнага органа, установы, арганізацыі;

2) парадак вядзення пасяджэнняў, канферэнцый, з’ездаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Пачыні́ць ’выпатрашыць’ (хойн., Мат. Гом.), ’пачысціць рыбу’ (карэліц., Нар. словатв.). Да па‑ (< прасл. po‑) і чыніць (< прасл. činiti ’укладваць па парадку’ > ’упарадкаваць’ < прасл. činъ ’парадак, работа, надежны спосаб’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сула́дны ’адпаведны, узгоднены’, ’стройны, гарманічны’ (Стан.), сула́дна ’дружна, зладжана’ (ТСБМ, Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), сула́дно (ТС), сула́дна (suładna) ’лад, парадак, згода’ (Варл.). Ад сула́дзіць < ладзіць < лад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паслядо́ўнасць ж

1. (парадак) Aufeinánderfolge f -, -n, Réihenfolge f -, -n;

2. (лагічнасць) Fólgerichtigkeit f -, -en, Konsequénz f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

упарадкава́ць, упарадко́ўваць

1. (прывесці што-н у пэўны парадак) régeln vt, in Órdnung bríngen*;

2. (добраўпарадкаваць) gut [komfortábel] éinrichten [áusstatten]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

оправля́ться​II несов.

1. (приходить в себя) адыхо́дзіць, ачува́цца;

2. (выздоравливать) ачу́ньваць, папраўля́цца;

3. (поправлять платье, причёску и т. п.) упарадко́ўвацца, прыво́дзіць сябе́ ў пара́дак; см. опра́виться​ 1, 2, 4;

4. страд. папраўля́цца, упарадко́ўвацца, прыво́дзіцца ў пара́дак; см. оправля́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)