бас
(іт. basso)
1) самы нізкі мужчынскі голас, а таксама спявак з такім голасам;
2) духавы або струнны музычны інструмент нізкага рэгістра і тэмбру.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
◎ Па́тыркы, патэркі ’пацеркі’ (драг., лін., Сл. ПЗБ). Праз польск. pacierki з лац. pater (у выразе Pater noster ’Ойча наш’). Пасля адчытання малітвы адкладвалася адна пацерка з цэлай нізкі пацерак, якую вернік трымаў у руках. Гл. пацеркі. Цвёрдае ‑г‑ другаснае: выраўноўванне паводле законаў ц.-палескай фанетыкі (4’ > г).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
алёс, алёсу і альсу, м.
Абл. Нізкі заліўны луг; зарослая хмызняком або трысцём нізіна; забалочанае месца. Побач з дарогай ляжаў цёмны дрымучы алёс. Там сярод дрэў угадваліся лаза, чарот і зялёныя завадзі. Ракітны. Нялёгка дарогаю гэтай ісці, Па алёсах глухіх, у высокім трысці. Зарыцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магі́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да магілы. Магільны камень. Магільны насып.
2. Такі, як у магіле. Магільны холад. // Абсалютны, поўны (аб цішыні, спакоі). Магільная цішыня была ў Чыкілевічавай хаце, калі старшыня сельсавета агалошваў.. грозную рэвалюцыю. Колас.
3. Глухі, нізкі; замагільны (пра голас).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падхалі́м, ‑а, м.
Нізкі, подлы чалавек, які дагаджае, хваліць у мэтах асабістай выгады; падлізнік. — Ото душа! Ото начальнік! — Так падхалімы кожны раз Хвалілі, соладка гурчалі І грошы мірна кралі з кас. Панчанка. [Містэра Лаяна] не маглі абмануць ліслівыя позіркі, кампліменты яўных падлізаў, робленыя ўсмешкі падхалімаў. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
infamy
[ˈɪnfəmi]
n., pl. -mies
1) га́ньба, нясла́ва f., блага́я сла́ва
2) по́дласьць, несумле́ннасьць f.
3) ні́зкі, гане́бны ўчы́нак
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
sinister [ˈsɪnɪstə] adj.
1. злаве́сны, ву́сцішны; няшчы́ры, ні́зкі;
a sinister influence ке́пскі ўплы́ў;
sinister affections гане́бныя схі́льнасці;
a sinister place гі́блае ме́сца
2. дрэ́нны, пага́ны, благі́;
a sinister face пану́ры твар
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Зямля́. Рус., укр. земля́, польск. ziemia, серб.-луж. zemja, палаб. ziḿă, чэш. země, славац. zem, славен. zémlja, серб.-харв. зѐмља, балг. земя, макед. земја. Ст.-слав., ст.-рус. землꙗ. Прасл. zem‑ja (параўн. корань *zem‑: зямны, чарназём), літ. žẽmė, лат. zeme, ст.-прус. semme ’зямля’, сюды ж літ. žẽmas, лат. zems ’нізкі’, ст.-перс. zam ’зямля’, грэч. χαμαί ’на зямлі’, χαμηλός ’нізкі’, лац. humus ’зямля, грунт’. І.‑е. *gʼhđem ’зямля’ (Покарны, 1, 414) ці *dh(e)gʼhom (Іванаў, ВСЯ, 2, 8, па Крэчмеру) з улікам хец. dakam, тах. A tkam, тах. B kem, грэч. χθών ’зямля’. Шанскі, 2, З, 87; Фасмер, 2, 93; Мартынаў, Лекс. взаим., 143; Махэк₂, 714; Скок, 3, 649–650; БЕР, 1, 634–635; Траўтман, 369.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
low
[loʊ]
1.
adj.
1) ні́зкі, нізкі́, невысо́кі
2)
а) плы́ткі, малаво́дны (пра сту́дню, рэ́чку)
б) зь вялікім дэкальтэ́ (пра суке́нку)
в) недастатко́вы
low supplies — недастатко́выя прыпа́сы
3) ні́зкі, ці́хі
a low whisper — ці́хі шэпт
4) Biol. ніжэ́йшы, са́мы про́сты
Bacteria are low organisms — Бактэ́рыі зьяўля́юцца ніжэ́йшымі аргані́змамі
5)
а) ні́зкі, по́длы
б) про́сты, вульга́рны
6) слабы́, кво́лы
a low state of health — слабы́ стан здаро́ўя
2.
adv.
1) ні́зка
to bow low — ні́зка кла́няцца
2) ці́ха, паці́ху
to speak low — гавары́ць ці́ха
•
- lay low
- lie low
- run low
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
płaski
плоскі, пляскаты, плыткі;
płaski dach — пляскаты дах;
płaski talerz — мелкая (плыткая) талерка;
płaski obcas — нізкі абцас
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)