бура́ты, -аў, адз. бура́т, -а, М -ра́це, м.

Народ, які складае карэннае насельніцтва Рэспублікі Бурація, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. бура́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. бура́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хака́сы, -аў, адз. хака́с, -а, м.

Цюркскі народ, які жыве ў Рэспубліцы Хакасіі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. хака́ска, -і, ДМ -ка́сцы, мн. -і, -сак.

|| прым. хака́скі, -ая, -ае.

Хакаская мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наро́днасць ж

1. (народ) Völkerschaft f -, -en, Nationalität f -, -en;

2. (нацыянальная самабытнасць) Vólkstümlichkeit f -, Vólksverbundenheit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

АША́НЦІ,

народ групы акан у Гане. 3,7 млн. чал. (1987). Захоўваюць традыц. вераванні. Ёсць хрысціяне і мусульмане-суніты.

т. 2, с. 166

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ГАВА́ЙЦЫ,

народ, карэннае насельніцтва Гавайскіх астравоў (ЗША). 160 тыс. чал. (1987). Гавораць на гавайскай мове. Вернікі пераважна хрысціяне.

т. 4, с. 415

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ́мас, ‑у, м.

Кніжн. Народ, непрывілеяваныя слаі насельніцтва ў класавым грамадстве.

[Грэч. dēmos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́нкі, ‑аў.

Старажытны народ высокай культуры, які жыў на тэрыторыі Перу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курдзю́к, ‑а, м.

Тлушчавае адкладанне каля хваста ў некаторых народ авечак.

[Ад цюрк. куйрук — хвост.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

many​1 [ˈmeni] n.

1. мно́ства; мно́гія;

a good/great many вялі́кае мно́ства; ве́льмі шмат

2. : the many бо́льшасць (людзей), ма́сы, наро́д

♦

as many as сто́лькі ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ры́нуць сов., разг.

1. оста́вить, бро́сить;

усё ры́нулі і пайшлі́ — всё бро́сили и ушли́;

2. перен. хлы́нуть, ри́нуться, бро́ситься;

наро́д ры́нуў на пло́шчу — наро́д хлы́нул (ри́нулся, бро́сился) на пло́щадь;

◊ кі́нуць-р. — бро́сить на произво́л судьбы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)