стаматаскапі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да стаматаскопа. Стаматаскапічныя назіранні.
2. Які звязаны з атрыманнем адбіткаў артыкуляцыйных органаў пры ўтварэнні гукаў. Стаматаскапічны метад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замяшчэ́нне ср., в разн. знач. замеще́ние; см. замяшча́ць;
○ рэа́кцыя ~ння — хим. реа́кция замеще́ния;
ме́тад ~ння — ме́тод замеще́ния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
брыга́дны в разн. знач. брига́дный;
б. генера́л — брига́дный генера́л;
б. ме́тад — брига́дный ме́тод;
○ б. падра́д — брига́дный подря́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
му́штра, ‑ы, ж.
Метад ваеннага навучання, заснаваны на механічнай дысцыпліне і бяссэнсавым завучванні прыёмаў ваеннай справы; само такое навучанне. [Міна Кіташ:] — Абараняць цара.. мне доўга не давялося. Тры месяцы муштры ў запасным палку пад Клязьмай, тыдзень дарогі да Мазурскіх балот, два дні ў акопах і пяць хвілін атакі — вось і ўвесь мой баявы шлях. Жычка. // Вельмі строгі метад выхавання; навучанне, абучэнне такім метадам.
[Польск. musztra ад ням. mustern — рабіць агляд.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераліва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераліваць — пераліць і пералівацца — пераліцца.
•••
Пераліванне крыві — эфектыўны лекавы метад — увядзенне ў крывяносную сістэму хворага крыві здаровага чалавека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыянгуля́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Разбіўка паверхні на трохвугольнікі.
2. Геадэзічны метад знаходжання апорных пунктаў на зямной паверхні для тапаграфічных здымак і геадэзічных вымярэнняў мясцовасці.
[Ад. лац. triangulum — трохвугольнік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
флата́цыя, ‑і, ж.
Спец. Метад абагачэння карысных выкапняў, заснаваны на ўсплыванні здробненых частачак выкапня, у той час калі пустая парода асядае на дне абагачальнага прыстасавання.
[Англ. flotation — усплыванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
храматагра́фія, ‑і, ж.
Фізіка-хімічны метад раздзялення і аналізу сумесей, заснаваны на размеркаванні іх кампанентаў паміж дзвюма фазамі — нерухомай і рухомай, якая праходзіць праз нерухомую.
[Ад грэч. chrōma — колер, фарба і graphō — пішу.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перспектыва,
геаметрычны метад адлюстравання аб’ёмных цел на плоскасці.
т. 12, с. 300
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
перспектыва,
мастацкі метад адлюстравання на плоскасці аб’ёмных цел.
т. 12, с. 300
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)