кісло́тны гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аспіры́н, -у, м.

Ацэтылсаліцылавая кіслата; лякарства, якое суцішае боль і паніжае тэмпературу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саля́ны, -ая, -ае.

У выразе: саляная кіслата — раствор хлорыстага вадароду ў вадзе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбо́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (разм.).

Карболавая кіслата.

|| прым. карбо́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

алеі́навы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: алеінавая кіслата гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аскарбі́навы, ‑ая, ‑ае.

У выразе: аскарбінавая кіслата гл. кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фено́л, -у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, араматычны вуглевадарод; карболавая кіслата.

|| прым. фено́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плавіко́вы, ‑ая, ‑ае.

У выразах: плавіковая кіслата гл. кіслата; плавіковы шпат гл. шпат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіні́льны, -ая, -ае.

У выразе: сінільная кіслата — ядавітая бясколерная вадкасць з пахам горкага міндалю; цыяністы вадарод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

карбо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе карболавую кіслату. Карболавы раствор.

•••

Карболавая кіслата гл. кіслата.

[Ад лац. carbo — вугаль і oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)