бакшта́г

(гал. bakstag)

1) курс паруснага судна пры спадарожна-бакавым ветры;

2) трос для замацавання на судне мачтаў, комінаў і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прапедэ́ўтыка

(ад гр. propaideuo = навучаю папярэдне)

уводны, папярэдні курс ведаў аб чым-н., які ўяўляе сабой сціслы, элементарны змест гэтых ведаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Апанта́ны, раней апентаны (Федар., 6, 558; з XVI ст., Гіст. лекс., 96). З польск. opętany ’тс’ (Мартынаў–Міхневіч, «Маладосць», 1969, 9, 149; Курс суч., 155). Развіццё значэння праз ’звязаны з д’яблам’, адкуль ’шалёны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

telescope​2 [ˈtelɪskəʊp] v.

1. скарача́ць;

telescope a four-year course into three years прайсці́ чатырохгадо́вы курс за тры гады́

2. высо́ўваць, рассо́ўваць; склада́ць, скла́дваць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кан’юнкту́ра, ‑ы, ж.

1. Становішча, якое склалася ў пэўнай галіне грамадскай дзейнасці; абставіны, сітуацыя. Міжнародная кан’юнктура. Палітычная кан’юнктура. Спрыяльная кан’юнктура.

2. Сукупнасць прымет, якія характарызуюць стан таварнай гаспадаркі: змяненне цэн, курс каштоўных папер, аб’ём выпуску прадукцыі і пад. Эканамічная кан’юнктура.

[Лац. conjunctura.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Absolvént

[-v-]

m -en, -en той, хто канча́е курс (навучальнай установы), выпускні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zaoczny

zaoczn|y

завочны;

studium ~e — завочны курс;

słuchacz ~y — завочнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wekslować

незак.

1. чыг. пераводзіць стрэлку

2. перан. мяняць курс (напрамак)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лячэ́нне Behándlung f -, -en;

стацыяна́рнае лячэ́нне stationäre Behándlung, Kránkenhausbehandlung;

амбулато́рнае лячэ́нне ambulánte Behándlung;

прайсці́ курс лячэ́ння éine Kur máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

elective

[ɪˈlektɪv]

adj.

1) вы́барны (о́рган, паса́да)

2) які́ ма́е пра́ва галасава́ць

3) вы́барчы (пра́ва, сход)

4) неабавязко́вы (прадме́т, курс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)