either
[ˈi:Dər]
1.
adj., pron.
1) той або́ другі́, хоць які́
2) ка́жны, ко́жны (з двух)
2.
conj.
either… or — або́… або́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ро́льня 1 ’памяшканне на папяровай фабрыцы, дзе ўстаноўлена машына для размолу валакністых матэрыялаў’ (ТСБМ). Да рол (гл.).
Ро́льня 2 ’соткі ў полі’ (Жд. 1) ’большая палова прысядзібнага ўчастка калгасніка ў полі, які кожны год даецца на новым месцы’ (стаўб., шчуч., Яшк.) — у выніку кантамінацыі слоў роля ’ралля’ і рольнік ’земляроб’, альбо ў выніку распадабнення ‑лʼ > ‑нʼ‑: ро́льля (з ралля́) > ро́льня.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schmied
m -(e)s, -e кава́ль
◊ jéder ist séines Glückes ~ — ко́жны ро́біць сваё шча́сце сам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
кусто́к, ‑тка, м.
Памянш. да куст (у 1, 2 знач.); невялікі куст. Усё тут было знаёма Рыгору: кожны кусток пры дарозе, кожнае дрэва. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штоме́сяц, прысл.
Кожны месяц. Жывы і здаровы Андрэй Барысавіч Чужакоў пісаў, што разумее, як цяжка маці матэрыяльна, і згодзен штомесяц высылаць ёй грошы. Мехаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
skinienie
н. знак; жэст, ківок;
przybiega na każde skinienie — бяжыць на кожны ківок
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
хвалі́ць несов. хвали́ть;
◊ аржана́я ка́ша сама́ сябе́ хва́ліць — посл. ржана́я ка́ша сама́ себя́ хва́лит;
ко́жны цыга́н сваю́ кабы́лу хва́ліць — посл. всяк кули́к своё боло́то хва́лит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
relive [ˌri:ˈlɪv] v. уваскрэ́сіць у па́мяці; перажы́ць зноў;
We often find ourselves reliving our schooldays when we meet up. Кожны раз пры сустрэчы мы ўзгадваем свае школьныя гады.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
задры́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць дрынкаць. Грыцко нечакана для ўсіх выцягнуў аднекуль вялікія, што аве[чак] стрыгуць, кожны, задрынкаў імі, заляскаў аб расчоску. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галагене́з, ‑у, м.
Тэорыя эвалюцыі, паводле якой кожны від у межах свайго арэала падзяляецца на два віды, адзін з якіх развіваецца паскорана, а другі замаруджана.
[Ад грэч. hólos — увесь і génesis — паходжанне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)