conduit

[ˈkɑ:nduət]

n.

1) кана́л -у m.; трубаправо́д; вадаправо́д -у m., аквэду́к -у m.

2) ізаляцы́йная тру́бка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

эпенды́ма

(гр. ependyma = верхняе адзенне)

тонкая абалонка, што высцілае жалудачкі галаўнога мозгу і цэнтральны канал спіннога мозгу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

przewód, ~odu

przew|ód

м.

1. кіраўніцтва;

za twoim ~odem — пад тваім кіраўніцтвам;

2. анат. канал;

~ód pokarmowy — стрававальны канал;

3. юр. расследаванне;

~ód sądowy — судовы разбор;

4. канал (труба);

~ód kominowy — комін; дымаход;

~ód doktorski — дактарантура

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прато́ка, ‑і, ДМ ‑тоцы, ж.

1. Разгалінаванне рэчышча, а таксама рака, якая злучае два вадаёмы. Возера ляжыць у баку ад ракі і злучаецца з ёю глыбокай пратокай. Гамолка.

2. Спец. Вузкая злучальная поласць, канал. Жоўцевая пратока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сапло́, ‑а, н.

Канал спецыяльнага профілю, прызначаны для разгону вадкасцей ці газаў да пэўнай скорасці і надавання патоку зададзенага кірунку. Аж задрыжала даль ад грому, Бушуе полымя з сапла, У вышыні над касмадромам — Палоска зыркага святла. Матэвушаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канстры́ктар

(ад лац. constrictio = сцяжэнне, звужэнне)

мускул, які звужае які-н. прыродны канал у арганізме чалавека і жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канава, роў, траншэя, канал, кювет, калектар; рыншток (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

кале́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Установа, якая займаецца зборам і размеркаваннем чаго-н. па падведамасных яму арганізацыях.

Бібліятэчны к.

2. Шырокая труба ці канал для адводу вадкасцей або газаў (спец.).

3. Частка генератара пастаяннага току, якая служыць для ператварэння пераменнага току ў пастаянны (спец.).

4. Падземная галерэя для ўкладкі кабеляў (спец.).

Кабельны к.

|| прым. кале́ктарны, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

duct

[dʌkt]

n.

1) труба́ f., про́вад -у m.

2) прато́ка f., кана́л -у m.

tear ducts — сьлёзныя прато́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

еўста́хіеў

(ад іт. Eustachio = прозвішча іт. ўрача-анатама 16 ст.);

е-ая труба — канал, які злучае сярэдняе вуха з насаглоткай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)