сіе́на, ‑ы, ж.

Цёмна-жоўтая фарба, якая выкарыстоўваецца ў жывапісе; сіенская зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сушэ́ць, ‑эе; незак.

Рабіцца больш сухім. Зямля сушэла, пакрывалася цвёрдаю скарынкаю. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́цца сов. покры́ться;

зямля́ ~ры́лася сне́гам — земля́ покры́лась сне́гом;

◊ п. хало́дным по́там — покры́ться холо́дным по́том

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

расступі́цца сов., прям., перен. расступи́ться; разда́ться;

наро́д ~пі́ўся — наро́д расступи́лся;

зямля́ ~пі́лася — земля́ расступи́лась (раздала́сь)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Fla-R

= Flugabwehrrakete – зенітная ракета, ракета класа «зямля-паветра»

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Лысывына́ ’ўрадлівая зямля’ (драг., Нар. лекс.) < лісовына́ < ⁺лесавіна < лес (гл.). Відавочна, маецца на ўвазе ўрадлівая зямля, якая бывае пасля расчысткі лесу, ляда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

squashy [ˈskwɒʃi] adj. мя́ккі; мясі́сты;

squashy cushions узбі́тыя паду́шкі;

squashy pears пераспе́лыя гру́шы;

squashy ground то́пкае ме́сца; гра́зкая зямля́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

надзе́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да надзелу (у 2 знач.). Надзельная зямля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orny

orn|y

ворны;

ziemia ~a — ворная зямля

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

дзірва́н м

1. (дзёран) Rásen m -s, -;

2. (зямля, парослая травой) stark begráster Bóden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)