leadership [ˈli:dəʃɪp] n.

1. кіраўні́цтва

2. уме́нне, здо́льнасць паве́сці за сабо́й людзе́й

3. першынство́ (у канкурэнцыі, спаборніцтве)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пладано́снасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пладаноснага. // Здольнасць прыносіць плады (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праменепраламля́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць мяняць кірунак светлавога праменя. Праменепраламляльнасць шкла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачу́цце, ‑я, н.

Здольнасць адчуваць, успрымаць з’явы аб’ектыўнай рэальнасці. Органы пачуццяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасяка́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Магчымасць або здольнасць перасякацца. Даказаць перасякальнасць ліній.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсарбе́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Рэчыва, якое мае здольнасць абсорбцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкапла́ўкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць легкаплаўкага; здольнасць плавіцца пры параўнальна невысокай тэмпературы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гукапаглына́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гукапаглынальнага; здольнасць паглынаць гукі, змяншаць іх сілу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заража́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць заражацца; параўнальная колькасць выпадкаў заражэння. Зніжаная заражальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расклада́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Здольнасць рэчыва раскладацца ​2, быць раскладзеным ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)