як¹, -а, мн. -і, -аў, м.

Буйная жвачная жывёліна з доўгай поўсцю і рагамі, якая водзіцца ў Цэнтральнай Азіі.

|| прым. я́каў, я́кава і я́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

beast of burden

ця́главая, ую́чная жывёліна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мечахво́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Марская жывёліна тыпу членістаногіх, з доўгім хваставым шыпом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж, маржа, м.

Млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

[З мовы саамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падкавано́с, ‑а, м.

Млекакормячая жывёліна падатрада лятучых мышэй з моцна развітым пасавым прыдаткам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́нія, ‑і, ж.

Марская жывёліна тыпу кішачнаполасцевых з праменепадобнымі шчупальцамі для захоплівання здабычы.

[Ад грэч. aktís, aktínos — прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́сум, ‑а, м.

Невялікая жывёліна з сямейства сумчатых пацукоў, якая водзіцца ў Амерыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёлінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гну, нескл., м.

Млекакормячая жывёліна роду антылоп (водзіцца ва Усходняй і Паўднёвай Амерыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чыстакро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.

Разм. Чыстакроўная, пародзістая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)