цытасто́м

(ад цыта- + гр. stoma = рот)

адтуліна ў аднаклетачных арганізмаў, праз якую ежа трапляе ў цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Стра́ўнасць ‘страваванне’ (Нас.), ‘ежа, харч’ (Ласт.). З польск. strawność ‘легкатраўнасць’, параўн. страва гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае, самая сутнасць, самае цікавае.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

трафацы́ты

(ад гр. trophe = ежа + -цыты)

клеткі, якія пастаўляюць пажыўныя рэчывы і пластычныя матэрыялы для іншых клетак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цы́мус

(яўр. cymes)

1) салодкая ежа, прыгатаваная з морквы;

2) перан. самае смачнае; самая сутнасць, самае цікавае.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

żarcie

н.

1. разм. корм (для жывёлы);

2. вульг. ежа

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паёк, пайка, м.

Ежа або прадукты, якія выдаюцца ў пэўнай колькасці і на пэўны час. Сухі паёк. □ Хлопцы аддалі.. [аленю] рэшту свайго хлебнага пайка, а самі вячэралі без хлеба. Шамякін. Салдаты частавалі адзін аднаго небагатым сваім пайком. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвячо́рак, ‑рка, м.

Разм.

1. Яда паміж абедам і вячэрай. Пайсці на падвячорак.

2. Ежа для спажывання паміж абедам і вячэрай. З’есці падвячорак. □ Юзя вынесла.. [пані Авяліне] падвячорак — зацукраваныя чарэшні і кавалак пірага. Бажко.

3. Час сутак перад вечарам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаро́міна, ‑ы, ж.

Разм. Скаромная ежа; скаромнае. Барадаты, які скароміны асабліва не паважаў, налягаў больш на селядцы і на цукар. Лынькоў. Маці забедавала, што нічога не можа даць са скароміны, бо сала сваё мы даўно з’елі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Gehírn

n -(е)s, -e

1) (галаўны́) мозг

2) мазгі́ (страва, ежа)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)