АБ’ЯДНА́ЎЧЫ З’ЕЗД КАМПА́РТЫЙ БЕЛАРУ́СІ, ЛІТВЫ І ЗАХО́ДНЯЙ БЕЛАРУ́СІ,

гл. Другі з’езд КП(б)Б.

т. 1, с. 57

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Паўтара́ць ’гаварыць ці рабіць яшчэ раз тое самае’, ’поўнасцю узнаўляць’ (ТСБМ). Укр. повторя́ти, рус. повторя́ть, польск. powtarzać, балг. повтарям. Да прасл. po‑vьtoriti < vъtorъ ’другі’, этымалогію якога гл. у артыкуле паўтара́. Сюды ж паўторны ’другі, у другі раз’, ’паўтаральны’ (Нас., ТСБМ), паўтара́ка ’асоба, няспрытная на размовы, якая часта перапытвае і паўтарае словы таго, з кім гаворыць’ (КЭС, лаг.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

передва́ивать несов.

1. с.-х. дваі́ць; разг. мяша́ць;

2. техн. (перегонять вторично) пераганя́ць другі́ раз;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

передва́иваться страд.

1. с.-х. дваі́цца; разг. мяша́цца;

2. техн. пераганя́цца другі́ раз; см. передва́ивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крыты́чны², -ая, -ае.

1. Пераломны, які знаходзіцца ў стане крызісу.

К. момант хваробы.

К. ўзрост.

2. Вельмі цяжкі, небяспечны.

Крытычнае становішча.

○

Крытычная тэмпература — тэмпература пераходу цела з аднаго стану ў другі (спец.).

|| наз. крыты́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tourist class [ˈtʊərɪstˌklɑ:s] n. турысты́чны, другі́ клас (на самалёце, параходзе);

go by tourist class падаро́жнічаць другі́м кла́сам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

turning [ˈtɜ:nɪŋ] n. паваро́т; скрыжава́нне, ро́стань;

take the second turning on the left зрабі́ць другі́ паваро́т нале́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Vertágung

f -, -en адтэрміно́ўка, перано́с (на другі тэрмін)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падзагало́вак, ‑лоўка, м.

Дадатковы, другі загаловак пад асноўным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзін з двух аднолькавых прадметаў, другі экзэмпляр якой-н. рэчы.

Д. кнігі ў бібліятэцы.

2. Два выстралы запар па адной цэлі з двухствольнай стрэльбы.

|| прым. дубле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)