фрэо́ны, ‑аў; адз. фрэон, ‑у, м.

Група рэчываў, якія ўтрымліваюць фтор і выкарыстоўваюцца ў халадзільных машынах.

[Ад лац. frigor — холад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

collectively

[kəˈlektɪvli]

adv.

калекты́ўна; як гру́па, усе́ ра́зам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

trinity

гру́па з трох людзе́й, тро́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

штурмавы́ вайск Sturm;

штурмава́я гру́па Stóßtrupp m -s, -s;

штурмава́я авія́цыя Jágdbomber pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разве́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

1. Абследаванне чаго-н. са спецыяльнай мэтай.

Р. карысных выкапняў.

2. Дзеянні вайсковых груп, дазораў і пад. для атрымання звестак аб праціўніку і мясцовасці, якую ён займае.

У разведку пайшлі дабравольцы.

Паветраная р.

3. Вайсковая група, падраздзяленне і пад., якія збіраюць звесткі аб праціўніку.

Камандзір разведкі.

4. Здабыванне звестак аб эканамічным, палітычным становішчы іншых дзяржаў, іх ваенным патэнцыяле; арганізацыя, група асоб, занятая здабываннем такіх звестак.

|| прым. разве́дачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Капэ́лія, капэля ’гурт, вялікая кампанія (неадабральна)’ (Бяльк., Бір. Дзярж.). Першапачаткова ’група музыкантаў’ (параўн. капэля) з польск. kapela ў тым жа значэнні ад ранейшага ’група музыкантаў, якая выступала ў капліцы’ (Слаўскі, 2, 52–53). Польск. kapela, ням. Kapelle, с.-лац. caplela (гл. капэля).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Grúppe

f -, -n гру́па; дружы́на; анса́мбль; вайск. аддзяле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

драві́ды, ‑аў; адз. дравід, ‑а, М ‑дзе, м.

Група народаў паўднёвай Індыі, блізкіх па мове і культуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́цыя, ‑і, ж.

Група дэлегатаў ад якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы. Сустрэць дэлегацыю. Дэлегацыя рабочых. Замежная дэлегацыя.

[Лац. delegatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сінта́гма, ‑ы, ж.

У мовазнаўстве — інтанацыйная і рытмічна арганізаваная група слоў (частка выказвання) з адносна закончаным сэнсам.

[Ад грэч. syntagma — нешта аб’яднанае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)